De drie oudste Belgische kerncentrales worden in 2015 gesloten. Dat is het gevolg van de val van de regering.
Want het protocolakkoord dat door voormalig premier Herman Van Rompuy (CD&V) en minister van Energie Paul Magnette (PS) met de Franse groep GDF Suez werd afgesloten, is niet omgezet in een Belgische wet, waardoor de wet op de kernuitstap van 2003 van kracht blijft.
Na aanvankelijk tegenstribbelen, legt ook GDF Suez zich neer bij die gang van zaken, al merkt het energiebedrijf in La Libre Belgique op dat er toch een bepaald engagement is van de Belgische regering. Of een nieuwe regering voort borduurt op het protocolakkoord, hangt af van die regering en wie daarvan deel uitmaakt.
Hoewel het akkoord de facto juridisch geen enkele waarde meer heeft, kan het niettemin het startsein geven voor een nieuwe fase in de nucleaire saga. Want Europa zond eerder al een vragenlijst van vijf bladzijden – langer dan het akkoord zelf – waarin duidelijkheid wordt gevraagd over nagenoeg elke paragraaf van het akkoord. Het directoraat generaal voor Concurrentie (DG Comp) kon zich daarbij inspireren op het onderzoek dat de Belgische energieregulator CREG eerder deed, die ook al gehakt maakte van zowel de inhoud als de juridische waarde van het akkoord. Overigens hoefde Magnette het protocolakkoord niet ter notificatie mee te delen aan Europa. De commissie kan pas formeel een onderzoek instellen op het moment dat er een wetsvoorstel op tafel ligt. Al gaf de notificatie DG Comp wel de mogelijkheid om zich stevig voor te bereiden.
Magnette heeft naar verluidt geantwoord op de vragen van Europa, maar de antwoorden werden, hoewel de aftredende minister dat wel had beloofd, nog niet openbaar gemaakt. Toch menen bevoorrechte waarnemers dat het weinig waarschijnlijk is dat de Europese Commissie het dossier nu zonder gevolg klasseert. “België is een precedent case: het was het eerste land op het continent met een civiele kernreactor. De manier waarop België omgaat met kernreactoren die tegen het einde van hun levensduur aanhikken, kan een precedent zijn voor Frankrijk, Nederland, Duitsland en elders. Ook buitenlandse spelers die interesse hebben om op de Belgische markt actief te worden, volgen het dossier met argusogen.”
L.H.
