‘Ode aan de ongeduldige jongeren’

Zodra je met een hogere purpose een gevoelige snaar weet te raken bij jongeren, heb je een onvermoeibare bom van energie in je organisatie. Dat zegt professor Nikolay Dentchev.

De dag na La Boum 1 zei een oude mevrouw bij de bakker: “O, die jongeren toch! Ze willen niet mee, ze helpen de situatie om zeep. Ik heb schrik!” Na La Boum 2 liet een Brusselse vertegenwoordiger van de ordediensten weten dat het ging om een bende criminelen, en dat daarom een hardhandige aanpak nodig was. Alle drieduizend aanwezigen waren criminelen? Houd toch op! Ongeduld is niet hetzelfde als onverantwoordelijkheid. We zullen dat jeugdige ongeduld nog hard nodig hebben om onze maatschappij snel te veranderen richting meer duurzaamheid.

Ik weiger de jeugd op een negatieve manier als ‘ongeduldig’ te bestempelen en te doen alsof ze alleen met zichzelf begaan zijn. Integendeel: jongeren zijn heel solidair. Denk terug aan uw jonge jaren tussen 15 en 25 jaar, en beeld u de cocktail in van sociale afstand, mondmaskers, afstandsonderwijs, gesloten cinema’s, concerten, festivals, en erger nog: gesloten cafés. Hoe zou u het zelf hebben overleefd? In mijn ogen behoren jongeren tot de helden van de solidariteit in het afgelopen anderhalf jaar. Wanneer we met ons allen nog eens een collectief applaus uitdelen, dan mogen we de jongeren zeker niet vergeten.

Mijn lof verdienen jongeren echter met hun bewustzijn voor duurzaamheid. Ik weet ook wel dat niet elke jongere daar wakker van ligt, maar toch, een baan hebben is op zich niet altijd meer voldoende voor velen onder hen. Het draait tegenwoordig bij de meeste jongeren om maatschappelijke impact, om duurzaam ondernemen. Ik bewonder ze oprecht. Managers mogen hen niet meer klakkeloos taken laten uitvoeren. Dat is frustrerend voor veel managers, ze zijn dat niet zo gewoon. Maar zodra je met een hogere purpose een gevoelige snaar weet te raken bij jongeren, heb je een onvermoeibare bom van energie in je organisatie.

Een uitstekend voorbeeld zijn de ongeduldige jongeren die een onderneming opstarten waarin duurzaamheid centraal staat. CitizenLab is een goed voorbeeld. Aline Muylaert en Wietse Van Ransbeeck hebben dat bedrijf opgericht toen ze nog in hun laatste jaar aan de universiteit zaten. De doelstelling is gemeenten en publieke organisaties te helpen om burgers te betrekken bij hun besluitvorming. Transparantie, betrokkenheid en gemeenschap staan centraal voor CitizenLab. Een ander voorbeeld is Koalect, de marktleider in België in het bouwen van crowdfunding- en crowdsourcingplatformen voor sociale ondernemers. Maxime Bouckaert en co hebben terecht opgemerkt dat fondsenwerving en projectmanagement bij veel organisaties met een goed doel nog veel beter kunnen. Met de nodige IT-tools helpen ze veel hartverwarmende projecten aan een goede communicatie en een correcte opvolging bij de fondsenwerving.

Misschien een derde om af te ronden: Ugani Prosthetics. De tweeling Florian en Joren Valleys hebben dat bedrijf opgericht met de doelstelling kwaliteitsvolle en betaalbare protheses aan te bieden aan de arme bevolking. Het focust vooral op ontwikkelingslanden, waar velen nog onvoldoende inkomen en toegang tot een menswaardige gezondheidszorg hebben.

We weten allang dat een bedrijf aantrekkelijker kan zijn voor nieuwe werknemers dankzij duurzaam ondernemen. Het is ook bekend dat duurzaam ondernemen een positief effect heeft op de motivatie en de tevredenheid van werknemers. In mijn ogen zijn nogal wat jongeren bereid de extra mile af te leggen inzake duurzaam ondernemen. Ze zijn gedreven door passie en purpose, ze zetten zich graag in voor de mens, het milieu en de maatschappij. Ze zijn creatief, ze zijn gedreven, ze zijn een inspiratie voor duurzaam ondernemen. Daarom deze ode aan de ongeduldige jongeren.