PS-kopstukken die dreigen met het einde van België. Het is eens iets anders. En het spreekt boekdelen dat Vlamingen terecht enkel reageren met schouderophalen. Omdat de boodschap totaal ongeloofwaardig is. Gelukkig zijn de gemoederen weer bedaard. Emotie is een slechte raadgever.
Wat nu? Het rondje dat de voorzitters van Kamer en Senaat rijden, is zelfs geen therapeutisch moment. Hooguit houden de twee heren de toneeltoeschouwers bezig totdat anderen in de coulissen de nieuwe scène voorbereiden. De begrijpelijke keuze deed onwillekeurig de vraag opborrelen of de N-VA’er Danny Pieters en de PS’er André Flahaut niet eerst onder elkaar dienen te bemiddelen. Laten we wel wezen. Het echte werk gebeurt niet in de salons van het Paleis der Natie, maar in de belendende percelen.
Dat de hoofdrolspelers opnieuw discreet tewerk gaan, doet sterk vermoeden dat ze het nog altijd menen. NVA’er Bart De Wever had trouwens op de dreiging van de PS kunnen reageren met: oké, laten we vanaf nu over de boedelscheiding praten. Hij deed het niet.
De Franstaligen blokten bijna tien jaar de Vlamingen communautair, af. Die lieten bij de jongste verkiezingen weten de situatie spuugzat te zijn. Het werkte en de Franstaligen zeiden, noodgedwongen, akkoord te gaan met een grote staatshervorming. De Vlamingen moeten van dat momentum gebruik maken, maar mogen geen kat in een zak kopen.
Arrogant
Dat betekent niet dat ze vanuit hun sterke positie arrogantie tentoon mogen spreiden. Bart De Wever deed dat toen hij publiek verklaarde enkel nog met de PS te willen onderhandelen. De Vlamingen mogen niet van revanchisme getuigen en in hetzelfde bedje ziek zijn als de Franstaligen die het jongste decennium een totaal gebrek aan empathie vertoonden voor de communautaire verzuchtingen van de Vlamingen. PS-kopstuk Laurette Onkelinx vroeg terecht respect, maar dat krijg je pas als je er zelf betoont.
De regeringsvorming liep spaak op de besteding van het geld. Een voorzichtige huisvader zou het niet anders doen dan de onderhandelaars die eerst willen kijken hoe België zijn schulden gaat afbetalen, vooraleer veel bijkomend geld voor Brussel op de tafel te leggen. Er is immers geen geld meer om communautaire vrede tot stand te brengen.
Willen of niet, ook de Franstaligen zullen meer verantwoordelijkheid moeten dragen over de eigen inkomsten en uitgaven. Doen ze dat niet, dan zullen zij de doodgravers van de Belgische federatie zijn. Met het ontwarren van de Brusselse knoop zijn we er immers nog lang niet. Het is hooguit een tussenstation op de weg naar Di Rupo I. De nieuwe regering zal de komende regeerperiode 25 miljard moeten vinden om de federatie opnieuw op het juiste begrotingsspoor te krijgen. Kan iemand vertellen hoe dat überhaupt kan?
De Belg zal hoe dan ook inleveren. Dan horen vertellen dat niemand mag verarmen, doet de haren te berde rijzen. Moedige politici bereiden de bevolking voor op wat komen gaat. De meeste Vlamingen zijn trouwens al met inleveren begonnen. Hun jobkorting van 250 euro krijgen ze niet meer.
Boudewijn Vanpeteghem
Politieke crisis
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier