‘Mélenchon zal de koopkracht verpulveren van degenen die hem als president willen’

Mélenchon hindert veel volk, maar dat is wat hij het liefst doet, vooral als het om macht en geld gaat. Dat zegt Amid Faljaoui, directeur van de Franstalige Roulartamagazines.

Jean-Luc Mélenchon, de extreemlinkse kandidaat van de Franse presidentsverkiezingen, heeft de wind in de zeilen. Terwijl hij aan het einde van het klassement bengelde, stijgt hij sterk en komt hij volgens de jongste peilingen dicht bij de koplopers.

Éen van die peilingen voorspelt zelfs 18 procent kiesintenties voor Mélenchon, iets meer dan voor François Fillon. Sommigen denken zelfs dat een tweede ronde Marine Le Pen versus Jean-Luc Mélenchon mogelijk is. Momenteel is dat slechts een veronderstelling die op geen enkele peiling gebaseerd is, maar het scenario doet de Franse bedrijfsleiders huiveren, en stoort vooral de financiële markten.

U vraagt zich misschien af hoe u kan zien dat de financiële markten bang zijn voor dat scenario? Eenvoudig: het verschil in rente tussen de Franse en Duitse publieke schuld wordt almaar groter. Met andere woorden: investeerders wantrouwen Frankrijk wat meer en vragen een hogere rente om de Franse publieke schuld te kopen, wat uiteraard geen goed teken is, en de aflossingslasten de hoogte injaagt. Dat is exact wat er enkele weken geleden gebeurde toen Marine Le Pen in de peilingen steeg. Daarna bracht het succes van centrumkandidaat Emmanuel Macron wat rust. Dat wil zeggen dat de financiële markten na Fillon op Macron overstappen.

Daarvoor mag dat goed geoliede scenario echter niet verstoord worden door een verrassingskandidaat als Mélenchon. Hij zaait angst bij de investeerders omdat hij net zoals Marine Le Pen eurosceptisch is. Hij verdedigt geen uitstap uit de eurozone, maar wil zodanig veel voorwaarden opleggen dat hij in de ogen van de investeerders wel degelijk de eurozone dreigt te verlaten. Ze zijn ook bang van zijn programma van overheidsuitgaven: dat is namelijk niet gefinancierd en zal de publieke schuld de hoogte injagen. Ten slotte is er ook zijn wil om een belasting van 90 procent te heffen op de inkomsten die meer dan 20 maal het mediaaninkomen bedragen. De beleggers hebben de indruk dat ze terug in 1981 zijn, toen Mitterrand een verbond sloot met de communisten.

Rijst de vraag of de Fransen zijn programma wel goed gelezen hebben. Ze lijken vooral een man te zien die zijn discours polijstte en op zijn meetings de Internationale niet meer zingt. En diezelfde Fransen stellen vast dat zijn website verleidelijker is en dat zijn verschijningen als hologrammen bewijzen dat hij ook de moderne technologie beheerst. Om nog maar niet te spreken van zijn oude onderwijzersvest die een deel van het publiek geruststelt, zoals de economische krant Les Echos en France het ironisch stelt.

Kortom, een deel van de kiesintenties komt waarschijnlijk van mensen die niet beseffen dat als Mélenchon verkozen wordt, zijn programma een flink deel van hun koopkracht zal verpulveren. Dat is in elk geval wat zijn tegenstanders zeggen die hem ook zijn liefde voor Rusland en Venezuela verwijten. Mélenchon hindert dus veel volk, maar dat is wat hij het liefst doet, vooral als het om macht en geld gaat.