Geopolitiek heeft almaar meer invloed op financiële markten: hoe kunnen beleggers zich aanpassen?

De verwevenheid tussen macro-economie en geopolitiek zal de komende jaren in een heel andere plooi worden gelegd. Het recente verleden is niet langer een gids voor beleggers. Zij moeten hun portefeuilles daaraan aanpassen. “Noch de markten, noch de Fed weten wat er over zes maanden aankomt”, zegt Salman Ahmed van de vermogensbeheerder Fidelity International.

Er zijn periodes waarin de politiek en de geopolitiek heel sterk hun stempel op de economie en de financiële markten drukken en periodes waarin ze bijna niet van tel zijn. Dat laatste was de afgelopen veertig jaar het geval. Op dit moment zitten we op een kantelpunt richting een periode waarin alles opnieuw politiek wordt. Getuige daarvan de eerste weken onder de Amerikaanse president Donald Trump.

De macrostrategen bij de vermogensbeheerders moeten daarom meer (geo)politieke strategen zijn dan voordien. Zo ziet Salman Ahmed het huidige tijdsgewricht. Als wereldwijd hoofd macro-strategie bij de vermogensbeheerder Fidelity International heeft hij 925 miljard dollar onder zijn hoede. Om dat goed te beheren, zet hij steeds vaker zijn geopolitieke bril op.

Stagflatie op komst

Salman Ahmed ziet enkele opvallende ontwikkelingen over macro-economie en geopolitiek die alle beleggers aanbelangen. Te beginnen in de Verenigde Staten. “In 2023 en 2024 was het grootste risico een recessie. Dat is verschoven naar een stagflatierisico, waarbij zowel de economische groei als de inflatie stijgt, maar de laatste structureel hoger ligt dan de eerste.”

Hij ziet verschillende redenen voor dat scenario. Trump belooft zwaar in te zetten op importheffingen en migratiebeperking. De jongste weken lanceerde hij een eerste salvo met tarieven voor Mexico en Canada en een heffing van 25 procent op al het buitenlandse staal en aluminium. Het is spannend afwachten wat er nog uit zijn tarievenkoker zal komen. “Zowel import- als migratiebeperkingen zullen een effect hebben op de inflatie. Voeg daar een stevige budgettaire stimulans van overheidsuitgaven aan toe, en dan weet je dat zowel de groei als de inflatie weer zal aantrekken”, zegt Salman Ahmed.

Een hogere inflatie betekent een minder toegeeflijke centrale bank. “De markten gaan er nu van uit dat de Federal Reserve dit jaar nog een keer haar beleidsrente zal verlagen. Niet lang geleden stond die verwachting op vier keer. Het is zelfs niet uit te sluiten dat ze de rente opnieuw zal verhogen. De langetermijnrente is in de Verenigde Staten momenteel het probleem. Het is niet uitgesloten dat die naar 5,5 procent gaat, al is dat niet ons basisscenario.”

Bij de Franse vermogensbeheerder Carmignac is dat ook niet het basisscenario, maar wel iets om voor op te letten. “Als de rentes in de Verenigde Staten opnieuw zouden oplopen, zal dat de binnenlandse consumptie raken. Die is sterk gelinkt aan het vermogen dat de Amerikanen in vastgoed en de beurs hebben zitten – ze hebben heel weinig spaargeld – en die twee zullen klappen krijgen als de rente te fel stijgt”, zegt Kevin Thozet, lid van het investeringscomité van Carmignac. “In dat scenario zijn inflatiegelinkte obligaties een interessant instrument als bescherming tegen een hogere inflatie en tegen de al hoge reële rentes. De Fed geeft momenteel de indruk een iets hogere inflatie te verdragen om de groei aan te houden.”

Portefeuille omgooien

De onzekerheden in de macro-economie en geopolitiek zijn op dit moment talrijker en groter, zegt Salman Ahmed, en dat betekent meer volatiliteit. “Noch de markten, noch de Fed weten wat er over zes maanden aankomt. Ze kunnen dus snel van mening veranderen en dat kan de correlatie tussen aandelen en obligaties snel van positief naar negatief doen kantelen, of andersom”, legt hij uit.

In rustige tijden, waarin de inflatie onder controle is, is het verband tussen aandelen en obligaties negatief. Als de ene stijgen, dalen de andere en vice versa. Wanneer de inflatie en de rentes stijgen, zoals in 2022, bewegen aandelen en obligaties in dezelfde richting.

Momenteel balanceert de correlatie tussen aandelen en obligaties op een slappe koord, waardoor beleggers met een gemengde portefeuille de samenstelling daarvan in een wip moeten kunnen aanpassen. “Kijk naar alternatieve activa, die niet gelinkt zijn aan aandelen en obligaties. Voor het obligatiegedeelte zul je meer moeten inspelen op de rentecurve tussen kort- en langlopend papier. En als het helemaal de verkeerde kant uitgaat en de Fed opnieuw haar beleidsrente verhoogt, zet je het best in op de dollar, want die zal dan aanzienlijk opwaarderen”, zegt de Fidelity-strateeg.

“In de huidige context kopen wij liever Amerikaans staatspapier met looptijden van twee tot vijf jaar dan Europese overheidsobligaties”, voegt Kevin Thozet toe. “De Europese beleidsrente dreigt in de loop van het jaar onder de inflatie te duiken. Al wat aan de Europese kortetermijnrente is gelinkt, zoals termijnrekeningen, geldmarktfondsen en tak21-producten, is daarmee niet zo interessant. Daar dreig je koopkracht mee te verliezen.”

China onderschat

Geografisch diversifiëren is ook aan de orde, want het bovenstaande gaat hoofdzakelijk over de Verenigde Staten. Europa biedt soelaas. “De markt gaat ervan uit dat de Europese Centrale Bank (ECB) haar beleidsrente nog 1 procent naar beneden haalt. Wij gaan zelfs uit van 1,5 procent. De dreiging van Amerikaanse importtarieven zal ze moeten compenseren met een zwakkere euro”, zegt Salman Ahmed.

Zo’n felle rentedaling pleit niet voor de stevigheid van de Europese economie, maar biedt op de financiële markten wel kansen. In Europees vastgoed bijvoorbeeld. “Dat is na de renteverhogingen van 2022 heel snel en fel gecorrigeerd. Het kan nu de omgekeerde beweging maken. En Europese obligaties hebben over het algemeen een kortere looptijd dan de Amerikaanse”, zegt Salman Ahmed. De kortere looptijd betekent dat de rentebesluiten van de ECB sneller door de rest van de obligatiemarkten sijpelen.

Een ander thema waarmee de visie van Salman Ahmed op macro-economie en geopolitiek afwijkt van de marktconsensus is China. “China staat er beter voor dan Europa, omdat de overheid er bereid is de geldbuidel open te trekken”, zegt hij. “De jongste jaren is enorm veel buitenlands geld uit China weggevloeid, waardoor alleen de binnenlandse vraag de economie rechthoudt. De Chinese overheid wil dat stimuleren. Dat gaf ze eind vorig jaar al aan, maar ze heeft daar nog geen details over gegeven, vooral omdat ze wachtte op duidelijkheid over de importtarieven van de Verenigde Staten en hoe zwaar die de Chinese economie zullen treffen.”

Als de binnenlandse vraag een zetje krijgt, zal ook de Chinese beurs dat voelen. “Die noteert momenteel tegen zeer lage waarderingen”, zeggen beide strategen.

Europa ook onderschat

Voor Kevin Thozet biedt de waarderingskloof tussen de Europese Unie en de Verenigde Staten kansen. “Op de aandelenmarkten is die flagrant. De gemiddelde koers-winstverhouding in de Verenigde Staten staat op 22, die in Europa op 13. Dat is een enorm verschil.”

Dat is op algemeen beursniveau, maar zelfs gecorrigeerd per sector is het verschil nog groot. “Kijk naar de luchtvaartsector. Je hebt twee vliegtuigbouwers, Airbus in Europa en Boeing in de Verenigde Staten, en twee vliegtuigmotorbouwers, het Franse Safran en het Amerikaanse General Electric. Die bedrijven zijn zeer vergelijkbaar, maken dezelfde producten en hebben dezelfde winstmarges. Toch noteren de Europese spelers tegen waarderingen die 30 procent lager zijn”, geeft hij als voorbeeld. “Hetzelfde zie je in de gassector met Linde, dat zeer actief is in de Verenigde Staten, en Air Liquide, met Eli Lilly en Novo Nordisk in de farma of in de industrie met Schneider Electric en Eaton. Daar liggen kansen voor beleggers.”

Soortgelijke kansen liggen ook voor het oprapen bij Europese bedrijfsobligaties. Weliswaar niet bij die van de hoogste kwaliteit, investment grade in het jargon, maar in de categorie die aanschurkt tegen high yield of bedrijfspapier van iets mindere kwaliteit. “Daarmee kunnen we portefeuilles bouwen die een rendement van 5,5 tot 6 procent neerzetten. Dat komt al in de buurt van de langetermijnrendementen van aandelen, maar het is een pak minder volatiel”, zegt de strateeg van Carmignac.

Artificiële intelligentie

Sectorgewijs draait op de beurs momenteel alles rond technologie, en meer bepaald rond artificiële intelligentie (AI). “De Amerikaanse beurs is door een handvol aandelen hoger gegaan. De huidige concentratie op de aandelenmarkt is historisch bekeken abnormaal, net als de beursrendementen van de afgelopen tien jaar. We moeten niet schrikken als dat de komende jaren omkeert”, zegt Salman Ahmed. “De waarderingen van die aandelen zijn zeer hoog. De vraag is hoelang men nog chips blijft produceren en verkopen zonder dat daar iets noemenswaardigs uit voortvloeit.”

Die kwetsbaarheden werden enkele weken geleden duidelijk met de opschudding die het Chinese AI-alternatief DeepSeek veroorzaakte. Dat bracht voor het eerst in een lange tijd de suprematie van de Amerikaanse tech- en AI-giganten aan het wankelen. China is een interessant spoor om in te spelen op AI, zegt Kevin Thozet. “Een speler als Alibaba heeft de cloudinfrastructuur, de rekenkracht en eigen AI-modellen en toepassingen waar dat allemaal op kan draaien, waarmee het zijn resultaten aanzienlijk kan doen groeien.” En door al het slechte nieuws over China staan de Chinese techspelers een pak lager gewaardeerd dan de Amerikaanse.

Ook aan AI is een geopolitiek kantje dat beleggers niet kunnen negeren. “De nationalisering of regulering van AI is niet uit te sluiten, afhankelijk van het land of de regio. Ook op dat front is alles politiek”, zegt Ahmed.

Met alle aandacht die AI opslorpt, raken andere mogelijke bronnen van groei onderbelicht, zoals de gezondheidszorg. “Als we de komende jaren ergens innovatie zullen zien, dan is dat daar, gezien de bevolkingsontwikkeling. Dat is een structureel thema voor de toekomst”, zegt Salman Ahmed. “Je ziet de eerste kiemen van een innovatiegolf in de nieuwe geneesmiddelen voor gewichtsverlies.”

De combinatie van een wankel verband tussen aandelen en obligaties en meer geopolitieke en macro-economische schommelingen heeft tot slot een belangrijk overkoepelend gevolg voor beleggers. “De verwachte rendementen voor de komende jaren liggen lager”, besluit Salman Ahmed.