Geert Uytterschaut (Vlozo) over de premie voor de zorg: ‘Verschillen in waardering zijn ongezond’

De federale regering trekt 600 miljoen euro uit om de loonvoor- waarden voor het zorgpersoneel te verbeteren. Het personeel van de woon-zorgcentra blijft alweer in de kou staan. Geert Uytterschaut, de voorzitter van het Vlaams Onafhankelijk Zorgnetwerk (Vlozo), is kritisch.

Waarom moet de Vlaamse regering de loonbarema’s ook in de woon-zorgcentra optrekken?

GEERT UYTTERSCHAUT. “Een loonsverhoging van 6 procent die niet geldt voor wie in een woon-zorgcentrum werkt, roept vragen op. Je kunt niet zeggen dat ouderenzorg belangrijk is en vervolgens wie daar werkt een tweederangsloon bieden. Op die manier krijg je een ongelijk speelveld, dat het personeelstekort in de ouderenzorg alleen maar vergroot.

“Waarom zou een verpleegkundige ervoor kiezen in de ouderenzorg te werken als hij meer aandacht, meer loon en meer collega’s krijgt door in een ziekenhuis te werken? Die verschillen in waardering zijn ongezond. Wij roepen de Vlaamse regering op geld vrij te maken voor de zorgberoepen in de ouderenzorg. De gesprekken daarover zijn begonnen, maar eigenlijk hadden beide bestuursniveaus hun inspanning op elkaar moeten afstemmen. In die zin vinden we dat het tijd is om de ouderenzorg helemaal te herdenken, inclusief de regionalisering, zodat alle bevoegdheden in handen zijn van één minister.”

Sinds de zesde staatshervorming heeft Vlaanderen de ouderenzorg toch volledig zelf in handen?

UYTTERSCHAUT. “Dat is zo. Maar het KB 78, dat regelt wie welke taken in de zorg mag uitoefenen, is nog altijd federaal. We vragen om de ouderenzorg te herdenken. Daarbij lijkt de omkadering cruciaal. Misschien hebben we niet meer verpleegkundigen nodig, maar kunnen we het juist met minder doen? Dat kan door hun taken te herwaarderen, zodat ze meer tijd krijgen voor verpleegkundige taken. Tegelijk trekken we dan meer mensen met andere competenties aan. Die kunnen een deel van de taken die de verpleegkundige nu doet, overnemen. Er zijn dus mogelijkheden voor wie in de ouderenzorg durft te starten met een wit blad.”

Kleinschaligheid wordt vaak als een oplossing geciteerd.

UYTTERSCHAUT. “Wij zijn daar maar gedeeltelijk voor te vinden. Ook schaalgrootte heeft voordelen. De twee verenigen in een groot gebouw met diverse kleinschaligere woonvormen is allicht de juiste richting. Op die manier blijven logistieke voordelen en de schaalvoordelen van overkoepelende diensten mogelijk.

“Maar het gaat om meer dan schaalgrootte. Ik ben voor Orpea ook verantwoordelijk in Nederland en Ierland. Daar is er per bewoner 0,9 voltijdse werknemer. In Vlaanderen is dat eerder 0,5 tot 0,6. Tegelijk bedraagt de overheidssubsidie voor de zorg van een resident hier 50 euro, terwijl dat in Nederland en Ierland in de buurt van 200 euro per bewoner ligt. Ik beweer niet dat we die normen moeten kopiëren, maar we kunnen er wel de goede dingen uithalen om een visie te ontwikkelen op waar we tegen 2030 met de ouderenzorg in Vlaanderen willen staan. Die visie is er ondanks de zesde staatshervorming nog niet echt.”