Etienne Cooreman over het Vlaams herstelplan: ‘Dit is geen nieuwe wet Cooreman-De Clercq’

Vlaams minister van Economie, Hilde Crevits (CD&V), stelde op 1 juni een plan voor om de Vlaamse kmo’s aan vers kapitaal te helpen. We vroegen Etienne Cooreman, bezieler van de roemruchte wet Cooreman-De Clercq, wat hij van het Welvaartsfonds en de vriendenaandelen vindt. Beide maatregelen hebben tot doel onrechtstreekse en rechtstreekse beleggingen in kmo-aandelen bij particuliere beleggers aan te moedigen.

Voormalig CVP-senator Etienne Cooreman kan zijn lach niet inhouden wanneer we hem de vraag voorleggen of de vriendenaandelen en het Welvaartsfonds een ware opvolger kunnen zijn van de wet Cooreman-De Clercq. Hij heeft die vraag al vaker voorgeschoteld gekregen bij initiatieven van de overheid om meer spaargeld richting de economie te doen vloeien, maar eigenlijk zijn beleggingen in aandelen sinds de jaren tachtig nooit meer echt gestimuleerd door de overheid. De kranige 91-jarige vindt het ook nu “gevaarlijk” de vergelijking te maken, maar denkt wel dat het Welvaartsfonds “dezelfde uitstraling” kan hebben.

Ander vertrekpunt

De bedoeling van het Vlaams herstelplan lijkt ook dezelfde als die van Cooreman-De Clercq: ondernemingen helpen hun kapitaal te versterken. Het vertrekpunt is anders. Vandaag kunnen bedrijven en overheden bijna gratis geld lenen. Toen Cooreman in 1982 met de aandelenwet op de proppen kwam, piekten de intrestvoeten en hadden de Belgische bedrijven het moeilijk om geld te lenen.

De wet zorgde ervoor dat Belgische particulieren aankopen van gelijk welk Belgisch beursgenoteerd aandeel konden aftrekken van de belastingen. “Ze noemden die de wet Cooreman-De Clercq, maar eigenlijk heeft Willy De Clercq (VLD) zich eerst verzet tegen die wet, tot hij zag hoe succesvol ze was”, zegt Cooreman. Van de beurs is vandaag geen sprake. Het herstelplan van de Vlaamse overheid richt zich vooral op kmo’s, die meestal niet op de beurs noteren.

Wanneer het over de beurs gaat, komt Cooreman op dreef. “Ik ben er nog altijd van overtuigd dat men via de beurs werkgelegenheid kan scheppen. Veel bedrijven hadden in de jaren tachtig niet de middelen om te investeren. Door beleggers naar de beurs te lokken, hebben we ervoor gezorgd dat bedrijven konden investeren. Ik ben geboren en getogen in een streek met veel werkloosheid. Duizenden mensen uit Zele, Dendermonde en Lokeren pendelden elke dag op een overvolle trein naar Brussel om te werken. Ik heb er ook altijd voor geijverd dat er lokaal werkgelegenheid zou worden gecreëerd, met de aanleg van bedrijventerreinen bijvoorbeeld.”

Jobcreatie

Hij noemt CD&V nog altijd “zijn” partij, maar hij snapt niet dat de beurs zo verguisd wordt. “Politici kijken vandaag enkel naar de andere kant. Ze denken dat de beurs om geld scheppen voor beleggers draait, maar het draait om de creatie van werkgelegenheid. Ik lees elke dag twee dagbladen. Ik probeer de actualiteit te volgen, maar ik vind het soms moeilijk te weten wat politici willen bereiken met bepaalde voorstellen. Ze zouden duidelijker moeten zeggen: dat is onze doelstelling. Mijn doelstelling was altijd: werkgelegenheid. De wet Cooreman-De Clercq draaide niet om geld verdienen, maar om jobcreatie.”