Erger dan de regering-Di Rupo?

De regering-Michel wringt zich in allerlei bochten, omdat ze niet de naam van een belastingregering wil krijgen. Halsstarrig vasthouden aan principes dreigt een gigantische knoeiboel te veroorzaken.

In het regeerakkoord staat een passage over de bevriezing van belastingverminderingen. Iedereen ging ervan uit dat de fiscale grensbedragen van 2014, zoals die begin dit jaar in het Staatsblad zijn verschenen, ook voor de komende jaren zouden gelden.

Minder dan twee maanden voor het einde van het jaar blijkt dat de regering in alle stilte een bevriezing mét terugwerkende kracht heeft bedisseld. Tien maanden lang dachten wij dat de intresten op ons spaarboekje tot 1900 euro vrijgesteld waren van roerende voorheffing. En nu blijkt dat het plafond voor het inkomstenjaar 2014 op 1880 euro ligt. Wie de voorbije maanden 950 euro stortte voor pensioensparen, dacht dat hij of zij 30 procent van dat bedrag zou terugkrijgen via de inkomstenbelasting. Verkeerd gedacht: we zullen slechts 940 euro kunnen invullen op onze belastingbrief. Idem dito voor het langetermijnsparen.

Ook wie al met pensioen is, of wie een vervangingsinkomen geniet, wordt geraakt. Zij genieten een pak minder belastingverminderingen dan gedacht. We spreken over tientallen euro’s die we aan onze neus voorbij zien gaan. Dat valt al bij al nog mee. Erger is dat deze regering haar geloofwaardigheid op het spel zet voor 46 miljoen euro. Want wij dachten net dat deze regering een einde zou maken aan die truken van de foor.

Er zou een stijlbreuk komen, na 26 jaar socialisten aan de macht. Een begroting met spuug en paktouw doen kloppen. Eenmalige voorschotten nemen op belastingen. Een rijkentaks invoeren en weer afvoeren. Niet nadenken over de praktische gevolgen en de kosten die erbij komen kijken. Bij elke begrotingscontrole weer taksen optrekken, en beweren dat die enkel speculanten en rokers raken. Gaan we die toer weer op?