De Zweedse coalitie moet de jacht op fraudeurs koppelen aan rechtszekerheid en transparantie

De doorkijktaks, die de regering-Michel wil doorvoeren, is een politieke belasting. CD&V hamerde op de meerwaardebelasting op vermogens in België, maar haalde bakzeil. Dus kreeg de partij de opbrengsttaks voor vermogens buiten België. Een symbool.

Het is correct dat de opbrengst in buitenlandse fiscale structuren onderworpen is aan een normale roerende voorheffing. De doorkijktaks is daarom het verlengstuk van de programmawet van 2013, waarmee de regering-Di Rupo de aangifteplicht van vermogens in buitenlandse structuren invoerde.

Toch lijkt de doorkijktaks een contradictio in terminis, want de transparante schijn strookt niet met de complexe fiscaliteit. Er zijn, bijvoorbeeld, dubbelbelastingverdragen. Wat gebeurt er bijvoorbeeld met een vermogen in een Private Limited Company in Hongkong, waarmee België in 2003 een dubbele belastingverdrag heeft gesloten. Kan ons land die PLC nog belasten als al belastingen betaald zijn aan de lokale fiscus?

De Zweedse coalitie moet de jacht op fraudeurs koppelen aan rechtszekerheid en transparantie

Er is ook het probleem van de afdwingbaarheid. Het risico bestaat dat de vermogens nu verschuiven naar landen die allesbehalve een ‘doorkijk’ bieden, zoals de Kaaimaneilanden of Botswana, dat zich sinds 2003 ontpopt zich als het “Zwitserland van Afrika” (dixit Harvard International Review).

Wil de Zweedse coalitie de fraudeurs angst aanjagen, omdat ook internationaal de druk tegen belastingparadijzen toeneemt? Waar moeten die fraudeurs dan heen met hun zwart geld? Elk arrondissement behandelt fiscale bekeerlingen immers anders. De Zweedse coalitie moet de jacht op fraudeurs daarom koppelen aan rechtszekerheid en transparantie. Dat heeft een naam: fiscale regularisatie. Misschien kan minister van Financiën Johan Van Overtveldt (N-VA) met collega-minister Koen Geens (CD&V) bespreken hoe je zo’n operatie juist in elkaar steekt.