De coalitiegesprekken staan voor een cruciale fase. Onderhandelingsexpert Frank Fleerackers denkt dat ze kunnen slagen. Bart De Wever en Elio Di Rupo moeten pragmatisch naar een oplossing werken. “In Bart De Wever schuilt een toponderhandelaar”, zegt Fleerackers in een interview met Trends.
“Dewever weet perfect dat elke partij bij een onderhandeling enkele principiële standpunten heeft die erg moeilijk liggen bij de achterban. Terwijl hij er als pragmatisch politicus op uit is vooral te scoren op resultaten. Ik vermoed dus dat hij Elio Di Rupo een overwinning gunt op enkele principiële zaken, maar dat hij in de onderlaag van de onderhandelingen pragmatische verwezenlijkingen nastreeft. Alles hangt ervan af in hoeverre beide partijen afstand kunnen nemen van hun eigen vaststaande principes. Ze moeten de principiële waarheid kunnen koppelen aan de schuivende waarheid van het pragmatisme. Di Rupo en De Wever moeten elk wat meer tjeef worden, redeneren in de trant van ‘het is het één, maar het is ook het andere’.
Frank Fleerackers is decaan van de rechtsfaculteit van de KU Brussel (HUB) en advocaat-onderhandelaar voor grote bedrijven. Bart De Wever en Elio Di Rupo kunnen volgens hem ook leren uit het bedrijfsleven. “Ook ondernemingen hebben enorme belangen te verdedigen en staan soms lijnrecht tegenover elkaar. Binnen het juiste structurele en culturele kader moet een oplossing mogelijk zijn. Maar dan moeten beide partijen wel bereid zijn om toegevingen te doen. BHV is bijvoorbeeld bijzonder duur geworden als onderhandelingselement. Dat hebben de Vlamingen goed gedaan. De Franstaligen zouden zich doodschrikken als De Wever op BHV zou toegeven in ruil voor de splitsing van justitie, werkgelegenheid en de vennootschapsbelasting. Een deel van de achterban zal op zijn achterste benen staan omdat de eeuwige principes in het gedrang lijken te komen, maar we geraken door dat tijdelijke pragmatisme veel verder.”
Vroeger zijn de CD&V en haar coalitiepartners er niet in geslaagd een oplossing te vinden voor BHV en de staatshervorming. Maar nu kan het wel lukken. Fleerackers: “De Wever heeft erg veel stemmen gehaald, dus voldoende electorale rugdekking. En als historicus denkt hij toch op een langere termijn, minder in functie van het onmiddellijke resultaat van zijn inspanningen. Deze houding is weinig politici gegeven en een voordeel in onderhandelingen. Op een aantal punten – de uitbreiding van Brussel bijvoorbeeld – hoeft hij geen centimeter te wijken. Hij vertegenwoordigt immers 30 procent van de Vlamingen. Een mislukking zal de N-VA na de volgende verkiezingen misschien zelfs aan de meerderheid helpen. Al te verregaande toegevingen zullen dan weer de zogenaamde extremisten van het Vlaams Belang electoraal voeden. En met die mannen is de door Franstaligen gevreesde Vlaamse afscheuring nog dichterbij.”
H.B.
