De kwadratuur van de energiecirkel

Onze energiehuishouding krijgt hoe langer hoe meer trekjes van de kwadratuur van de cirkel. Een de facto onoplosbaar probleem, waarvoor wellicht pas oplossingen worden gezocht zodra het licht is uitgegaan.

Drie dagen energienieuws. De Belgische bedrijven betalen nog altijd meer voor hun energie dan hun buitenlandse concurrenten. Dat concludeert de federatie van grootverbruikers Febeliec, met een studie van Deloitte in de hand. Voorts maakt de Vlaamse regering het onmogelijk om nog biomassacentrales te bouwen die hout verbranden. Al mogen de bestaande (het stilliggende Max Green in Gent) en geplande (BEE in Gent en E.on in Genk) er nog wel komen. Ten slotte presenteren de energiesector en het middenveld een aanzet voor een energiepact op lange termijn. “De bouwstenen liggen klaar, nu is het aan de politiek.”

De drie fungeren als symbolen voor de heilige drievuldigheid van de energiesector: prijs, ecologie en bevoorradingszekerheid. Sinds de liberalisering van de sector blijkt het moeilijker het evenwicht ertussen te bewaren.

Voor elk van die facetten zijn er goede oplossingen bedacht. Een energienorm om het concurrentienadeel tegenover onze buurlanden binnen de perken te houden. Klimaatplannen en groenestroomcertificaten om onze energiebevoorrading schoner te maken. Diversificatie van energiebronnen en capaciteitsvergoedingen om ervoor te zorgen dat het licht blijft branden. Maar elk van die oplossingen beïnvloedt de andere, en niet altijd in positieve zin.

Dat maakt de taak van de politiek niet gemakkelijker. Maar het is wel exact de rol die een land mag verwachten van zijn bewindvoerders: een langetermijnstrategie uitstippelen die met zoveel facetten rekening houdt. De volgende regering heeft geen tijd meer voor woorden. Het is tijd voor actie.