De Britse economie kampt ook in 2025 met groeipijnen

De omstandigheden voor economische groei in Groot-Brittannië zijn gunstig, maar de resultaten zijn onzeker.

De Britse economie heeft geen excuses meer. De groei is al meer dan tien jaar traag. De politieke chaos na het brexitreferendum van 2016 heeft niet geholpen. Ook de covidpandemie en de lockdowns hebben de groei gesmoord, net als de stijging van de energieprijzen nadat Rusland Oekraïne was binnengevallen, en de klim van de rentetarieven, nadat de inflatie was omhooggeschoten. Dat tumult is nu voorbij. De inflatie ligt weer in de buurt van de doelstelling van 2 procent. De groei trok aan in 2024 en de prognoses werden steeds optimistischer (zie grafiek).

Kan Groot-Brittannië dat elan volhouden? Het ziet er goed uit. De rente daalt. Het politieke landschap is rustiger. Het beleid van de nieuwe Labour-regering is niet perfect: de doelstellingen voor stedelijke huisvesting zijn niet ambitieus genoeg en het was ook niet verstandig de rode lijnen van de vorige regering over de brexit, een andere groeidemper, over te nemen. Maar veel beleidsmaatregelen, vooral voor infrastructuur en woningbouw, zien er veelbelovend uit.

Er kan wel nog veel misgaan. Labour heeft af en toe enthousiasme getoond voor soak-the-rich-belastingmaatregelen, die de pogingen om investeerders te lokken kunnen dwarsbomen. Een wereldwijde vertraging zou een middelgrote open economie als de Britse hard treffen. De handel zou kunnen verslechteren nadat Donald Trump is ingehuldigd als Amerikaans president, hoewel de Britse export van diensten de impact van invoerrechten op industrieproducten waarschijnlijk zou verminderen.

Structureel probleem

Het meest verontrustende scenario zou echter zijn dat alles goed gaat en de groei toch uitblijft. Wat als het mondiale klimaat stabiel is, de economische plannen van de regering verstandig blijven, maar de groei in 2025 toch nog steeds zwak is? Dat zou een bevestiging zijn van een dieper, meer structureel probleem. Een zorgwekkend gegeven is dat de productiviteitsgroei ook zwak was in de rustige jaren tussen de wereldwijde financiële crisis van 2007-2009 en het brexitreferendum in 2016. De totale groei van het bruto binnenlands product zag er beter uit, maar werd geflatteerd door de demografische impuls van vrouwen en immigranten die de arbeidsmarkt betraden. Het zou een verontrustend teken zijn, mocht Groot-Brittannië die zwakke productiviteitsgroei niet kunnen overtreffen.

De regering heeft een stevige groei nodig om de inkomsten te verhogen en haar hervormingen van de openbare diensten te financieren. Als het Office for Budget Responsibility (OBR), de schuldwaakhond, zijn schattingen van de Britse productiviteitsgroei naar beneden zou bijstellen, zou de regering tientallen miljarden ponden inboeten. De aannames van de OBR zijn al rooskleuriger dan die van de meeste voorspellers: er is veel voor nodig om ze te verhogen, maar niet veel om ze naar beneden te halen. Om in 2029 herverkozen te raken, moet Labour materiële verbeteringen laten zien in de gezondheidszorg, het vervoer, de politie, de rechtbanken en nog veel meer. Zonder groei zal het moeilijk zijn dat te realiseren.
Let dus goed op de Britse economie in 2025. Het aanvankelijke herstel van de groei in 2024 was een aangename verrassing voor de regering. Maar als dat in 2025 niet kan worden volgehouden, wordt het tijd om ons zorgen te maken.