In 2017 viert Canada zijn 150-jarige bestaan. Anderhalve eeuw vormde een eenvoudige belofte de kern van Canada’s succes: hier heeft iedereen de kans een beter en welvarender leven op te bouwen, zegt de Canadese premier Justin Trudeau.
Generaties lang hebben ouders hun kinderen kunnen beloven dat, als ze hard werken, degelijk onderwijs volgen en zich inspannen, ze vooruit zullen komen. Vandaag vrezen vele Canadezen dat dat niet langer het geval is.
Zij die het meest hun schouders onder de Canadese economie zetten – de middenstand – werken meer uren voor een kleiner stuk van de koek.
In de afgelopen paar jaar heb ik van kust tot kust Canadezen van elke rang en stand ontmoet. Ik hoorde van vrouwen en meisjes die nog altijd te maken krijgen met ongelijkheid op de werkplek en met geweld thuis, omdat ze een vrouw zijn. Ik ontmoette ouders die hun kinderen naar de universiteit willen sturen, maar dat niet kunnen betalen. Ik luisterde naar jonge mensen die geen baan krijgen omdat ze geen werkervaring hebben, maar geen werkervaring hebben omdat ze geen baan krijgen.
De angst om uit de boot te vallen, is niet uniek voor Canada. We zien het in de brexit, de wijdverbreide oproep tot nationalisme over globalisering, en bij diegenen die beloven muren te bouwen in plaats van ze af te breken. Als voorspoed niet gedeeld wordt, voelen de mensen zich steeds meer in de steek gelaten.
Een groot deel van die angst is terug te voeren op de beperkte groei van de wereldeconomie. Opkomende economieën die lang hebben bijgedragen tot de groei in de wereld, zijn vertraagd. Echte economische groei is moeilijk te vinden en dat maakt het des te moeilijker inkomens te verbeteren en degelijke, goedbetaalde banen te scheppen.
Leiders die dat begrijpen, moeten een keuze maken: buiten we die angst uit voor ons eigen politieke gewin, of voeren we een beleid dat die angst tot in de wortels aanpakt? In Canada hebben we ervoor gekozen een economie op te bouwen die voor iedereen werkt en niet alleen voor het rijkste 1 procent. En we doen dat zonder ons in onszelf te keren. Integendeel, we omarmen de wereld.
Als voorspoed niet gedeeld wordt, voelen de mensen zich steeds meer in de steek gelaten
Dat betekent ook openstaan voor handel. We weten dat de lonen in de exporterende sectoren 50 procent hoger liggen dan in de niet-exporterende sectoren. Onze betrekkingen aanzwengelen met onze belangrijkste vijf handelspartners – de Verenigde Staten, Mexico, China, Japan en de Europese Unie – was niet alleen een blijk van schrander buitenlands beleid, het was voor de Canadezen ook schrander economisch beleid. Steviger relaties scheppen meer kansen voor de Canadese arbeiders om te slagen.
De relatie van Canada met China is een goed voorbeeld van de wijze waarop een opener en coöperatiever benadering de middenklasse ten goede kan komen. Die relatie moet nog sterker en stabieler worden, willen we volop gebruik kunnen maken van de economische opportuniteiten voor de Canadese ondernemingen en hun werknemers. Daarom zoeken we naar manieren om onze economische banden te versterken met een vrijhandelsakkoord. We hebben ons ook voorgenomen onze bilaterale handel te verdubbelen tegen 2025.
In eigen land gaan we door met de uitvoering van ons engagement om historische investeringen te doen in infrastructuur, niet alleen omdat dat degelijke, goedbetaalde banen schept, maar ook omdat het de hele economie ten goede komt als het voor de mensen makkelijker wordt op tijd op het werk te geraken, hun producten naar de markt te brengen of hun ouder wordende ouders te verzorgen.
We investeren ook in onderwijs, zodat de volgende generatie Canadezen de middelen krijgt om het verschil te maken. We doen grote investeringen in schone technologie, zodat de Canadese ondernemingen en werknemers kunnen gedijen in een koolstofarme economie. En om beter tegemoet te komen aan de behoeften van de ouder wordende bevolking, versterken we het Canada Pension Plan.
Constante vooruitgang en niet-aflatende ambitie hebben de identiteit van Canada vormgegeven in de voorbije 150 jaar. We weten dat sterke, diverse en veerkrachtige landen als Canada niet toevallig ontstaan en zonder hard werk niet zullen gedijen. Daarom kiezen we altijd voor hoop boven angst, en voor diversiteit boven verdeeldheid.
(TE) Justin Trudeau, premier van Canada
De wereld in 2017
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier