Mobiliteit, en nog eens mobiliteit. Dat blijft voor Bernard Van Milders de belangrijkste kopzorg in de provincie Antwerpen. Zeker in ‘t stad en in het havengebied.
Als één zaak het ondernemerschap remt, dan is het wel het mobiliteitsprobleem. Die kopzorg dook altijd weer op tijdens het vijfjarig voorzitterschap van Bernard Van Milders bij Voka Antwerpen-Waasland. Van mei 2008 tot mei 2013 hanteerde de gedelegeerd bestuurder van de luchtvaartonderneming The Flying Group de voorzittershamer. Niet meteen een gemakkelijke periode, die werd gekenmerkt door recessie. “Antwerpen met zijn haven is de belangrijkste economische regio van dit land. Maar ze wordt afgeremd door de mobiliteitsproblemen. Zowel kmo’s als grote multinationals brengen die kwestie steeds weer naar voren.”
Hoe uit dat mobiliteitsprobleem zich?
Van Milders: “De Antwerpse ring – vooral de verbinding tussen de E19 en E313, naar Hasselt en Luik – is een verschrikkelijke belasting voor de hele stad. Ook de Oosterweelverbinding is een groot probleem. Grote infrastructuurwerken blijven maar aanslepen, ze lijken echt onmogelijk. Er wordt daar ook een enorm politiek spel rond gespeeld, waarbij men bochten van 180 graden maakt, alsof dat de normaalste zaak van de wereld is. Dat kan je gewoon niet uitleggen als je deze regio wil verkopen. Dat brengt erg veel schade. Vandaag wordt beloofd dat in 2017 de eerste spade van de Oosterweelverbinding in de grond wordt gestoken. Maar alle buurtcomités, die het willen blokkeren, zeggen nu al dat ze allerlei bezwaarschriften zullen indienen.”
Maar de provincie heeft ongetwijfeld ook troeven?
Van Milders: “We hebben een zeer goede haven. Die heeft zich zeer goed in stand gehouden tijdens de voorbije recessiejaren. Meer nog: de haven is blijven groeien, dankzij de noodzakelijke investeringen. Daar merk je dus duidelijk wél politieke wil, want de haven creëert nu eenmaal heel veel tewerkstelling en toegevoegde waarde. Neem nu de belangrijke investeringsbeslissingen, zoals de ontwikkeling van de haven in het Waasland, of de spoorverbinding die in de haven de linker- en de rechteroever verbindt. Die investeringen werpen hun vruchten af. De petrochemische sector blijft in onze stad geloven.”
Nochtans klaagt de petrochemie voortdurend over de veel te hoge Belgische loonlasten.
Van Milders: “Nochtans wordt de petrochemie daar minder mee geconfronteerd. Ik hoorde ze veel meer klagen over het gebrek aan geschoold personeel. Petrochemie vergt niet veel handenarbeid, ze zoekt vooral ingenieurs. Waarmee ik niet wil zeggen dat België geen gigantisch loonkostenprobleem heeft. De autoassemblage, met General Motors, is al vertrokken. Onze arbeidskosten liggen gewoon veel te hoog. We kunnen dat niet langer compenseren door de extra productiviteit die onze mensen leveren. Onze lonen zijn 20 procent duurder dan de Duitse. Je kan toch niet stellen dat Duitsers minder productief zijn dan wij, noch lager geschoold? Er zijn ook grote verschillen met Frankrijk en Nederland. De troeven die we hadden, hebben we verspeeld.”
Opvallend: sinds de werken aan de intunneling van de Krijgsbaan kent de luchthaven weer een opvallende dynamiek.
Van Milders: “Het aantal lijnvluchten gaat van een naar elf. En dat is vooral het gevolg van de investering in de tunnel. Lijnvluchtdiensten lieten de luchthaven van Antwerpen links liggen, omdat het verdere bestaan van deze luchthaven niet was gegarandeerd. Zolang de tunnel, waar men al veertig jaar over sprak, niet werd gebouwd, was er geen vertrouwen in de luchthaven. Dit najaar wordt de tunnel officieel geopend. Die nieuwe dynamiek creëert honderden banen. Men rekent op één rechtstreekse of onrechtstreekse baan per 100 passagiers. De nieuwe luchthavenuitbater Egis heeft als doelstelling een luchthaven met 400.000 passagiers uit te bouwen. Dat zijn 300.000 extra passagiers, en dus 3000 extra werknemers. Deze regio heeft voldoende reizigers om deze lijnen rendabel te maken. Ik ben bijna zeker van het succes.”
Het volledige interview leest u in Trends van deze week.
