‘Belgenmop kost luchthaven van Zaventem jobs’

De mantra van de federale regering luidt ‘jobs, jobs, jobs’. Maar Brussel, het gewest met een van de hoogste werkloosheidscijfers in Europa, vernietigt banen door zijn halsstarrige houding tegen de luchthaven van Zaventem, een banenmotor bij uitstek. Dat zegt Trends-redacteur Wolfgang Riepl.

Geluidsboetes heffen, maar de bedragen niet innen. De zoveelste Belgenmop is niet om te lachen. Het Brussels Gewest maakte zijn geluidsnormen strenger, waardoor het aantal geluidsovertredingen van op de luchthaven van Zaventem fors verhoogde. Maar de Brusselse gewestregering heft voorlopig geen boetebedragen.

Luchtvaartmaatschappijen kunnen echter niet uit de voeten met de Belgenmop. In hun cijferbalansen moeten ze verplicht die boetes als voorzieningen aanleggen. In een luchtvaartsector met flinterdunne winstmarges zijn alle extra kosten dodelijk. Het Brussels Gewest maakt de luchthaven onleefbaar. Drie vrachtluchtvaartmaatschappijen trokken al hun conclusies en de stekker uit hun activiteiten in Zaventem. Elke vlucht met een B747 is voortaan onmogelijk, want steeds worden de geluidsnormen overschreden. De flinterdunne winstmarges verdampen met het Brussels boetegeld. Het kost honderden banen.

Maar nog erger. Vier op de tien boetes werden gegeven aan vluchten met gewone toestellen voor de burgerluchtvaart. Ryanair vliegt met een van de modernste toestellen, maar stijgt nu op helemaal aan het begin van de startbaan. Op die manier wil de Ierse maatschappij de boetes vermijden. Maar niet iedereen kan daar opstijgen, of er komen ongelukken van. Moet dat misschien gebeuren vooraleer de halsstarrige Brusselse Gewestregering bijdraait?

De Brusselse Gewestregering zou zich in de handen moeten wrijven met de nabije luchthaven. Zaventem is een jobmotor van jewelste, goed voor circa 60.000 banen. Zaventem zou een grootse dynamiek kunnen creëren in het door zware werkloosheid geplaagde Brussels Gewest. Maar bij de coalitieregering met haar acht excellenties uit zes partijen weegt het egoïstische comfort van de eigen politieke achterban zwaarder dan de sociale mobiliteit, die het hele gewest vooruit zou kunnen stuwen.