LUC VANNESTE

L uc Vanneste is sinds 1 februari provinciaal secretaris ABVV West-Vlaanderen. Of eigenlijk ook weer niet. Want ABVV West-Vlaanderen bestaat nog niet. Tussen nu en eind december moet hij de fusie waarmaken tussen de gewesten Oostende, Brugge en Midden- en Zuidwest-Vlaanderen. De principebeslissingen zijn genomen en de werkloosheidskas werkt al provinciaal, maar dat belet niet dat Luc Vanneste nog voor een moeilijke taak staat. “Ik moet de syndicale diensten fuseren en tegelijkertijd moet ik ervoor zorgen dat we een organisatie worden waarbij de vroegere entiteiten hun eigenheid niet verliezen,” zegt hij. “Sterker zelfs, in de fusieorganisatie Midden- en Zuidwest-Vlaanderen moet Roeselare, naast Kortrijk, weer meer autonomie krijgen. Daar schuilt een visie op democratie achter, we willen voeling houden met de militanten.”

Luc Vanneste is een min of meer controversiële figuur in het ABVV. Hij heeft al een paar maal uitgepakt met artikels in het SP-blad Samenleving en Politiek die in het ABVV niet in dank werden afgenomen. Gefundeerde artikels, want Luc Vanneste heeft een erg atypische opleiding als vakbondsman. Hij is filosoof, studeerde af in Gent in 1976 en doctoreerde in 1986 bij professor Rudolf Boehm (over het grondbegrippenkader bij Freud). Nog steeds is hij lid van de groep Kritiek, die zich rond Rudolf Boehm heeft gevormd en die maandelijks discussiebijeenkomsten organiseert. Zo was onlangs de vertaler van de nieuwe Aristoteles-vertaling op bezoek.

Na zijn studies heeft Luc Vanneste twee jaar lesgegeven. Toen belandde hij in 1979 bij de Culturele Centrale van het ABVV Midden- en Zuidwest-Vlaanderen. Uit overtuiging? “Omdat de RVA me had gestuurd.” Na vier jaar Culturele Centrale verhuisde hij naar Brussel waar hij documentalist werd bij het Nationaal Vormingsinstituut. Hij had er een DAC-statuut, een tewerkstellingsprogamma uit die tijd. Toen het afliep, ging men voor hem op zoek naar een andere job. Vanneste was al verslaggever van het nationaal bureau en had zich daar blijkbaar laten opvallen. Het leverde hem in 1986 de job van secretaris op van de toenmalige voorzitter, André Vandenbroucke. Hij was dat nog even kort bij François Janssens. In 1989 wisselde hij Brussel voor Gent en werd nationaal secretaris bij ABVV-Textiel. Tot hij vorige maand gevraagd werd de fusie in West-Vlaanderen in goede banen te leiden.

Luc Vanneste is West-Vlaming, dat helpt. Hij zegt geen moment getwijfeld te hebben, hoewel de overstap van een centrale naar een gewest eerder uitzonderlijk is. In het ABVV zijn het de centrales die de macht hebben, niet de gewesten. “Ik kom uit het interprofessionele en ik ben ervan overtuigd dat het vakbondswerk interprofessioneel moet zijn,” verklaart Luc Vanneste.

Gaat hij zich nu niet begraven in West-Vlaanderen? “Dat is niet de bedoeling,” antwoordt hij. “De organisatie moet efficiënter worden. We worden na de fusie het tweede belangrijkste gewest met 100.000 leden. Ik denk dat na de fusies (ook elders zijn die bezig) de gewesten meer macht kunnen uitoefenen, ook al zullen de centrales wel altijd het laatste woord blijven houden.” In Brussel mag men zeker zijn, Luc Vanneste zal ook in de toekomst nog wel prikkelende artikels schrijven en ideeën verkondigen.