Links en sereen

Phil Mickelson is de onwrikbare nummer twee van de wereld, achter Tiger Woods. En zal wel nooit nummer één worden. Omdat hij al te zeer Mister Nice Guy is?

Phil Mickelson werd onlangs voor de vijfde keer in zijn carrière tweede op de US Open. Uitgerekend het toernooi dat hij absoluut aan zijn palmares wil toevoegen, naast overwinningen in de US Masters 2004 en 2006, en het U.S.P.G.A. Championship 2005. Lefty, zoals zijn supporters de 39-jarige Amerikaan noemen, won alleen al in de States 36 toernooien bij de profs. Alleen aan prijzengeld bracht hem dat een slordige vijftig miljoen dollar op. Genoeg om de clubs op te bergen en zich nog wat meer te verdiepen in zijn passie, bizarre voorwerpen verzamelen. Zo heeft Mickelson nu al een schedel van een dinosaurus, een geschenkje van zijn vrouw, en twee meteorieten.

Maar de rijzige Californiër (hij is 1,90 meter) blijft golfen omdat hij verslingerd is aan zijn sport. Hij was amper anderhalf jaar toen hij zijn eerste balletje sloeg, vroeger al dan Tiger Woods. De man heeft alles om een rol met uitstraling te spelen in de internationale golfwereld. Zo vindt hij dat de beste profspelers moeten worden verplicht om samen deel te nemen aan de meeste toptoernooien. Dat is vandaag niet het geval, waardoor het televisiepubliek afhaakt en sponsors misnoegd zijn. Bovendien is Mickelson een groot diplomaat. Zowat alle media willen hem lijnrecht tegenover Tiger Woods zetten, maar hij blijft altijd rustig en sereen, en vriendjes met iedereen.

Ondertussen heeft Mickelson de vroegere swingcoach van Woods in huis gehaald. Butch Harmon moet hem helpen om zijn lange slagen aan te scherpen. Zelf blijft Mickelson er evenwel van overtuigd dat hij het verschil zal kunnen blijven maken in het korte spel. “De helft van onze slagen reiken niet eens 40 meter ver”, zegt hij. “Butch heeft mijn swing ingekort en mijn handen spelen nu een minder belangrijke rol. De jongste tijd had ik dan weer problemen tijdens het putten, maar analyse met een laserstraal bracht aan het licht dat ik mijn club op het laatste moment een graadje draaide.”

Maar zwaar tilt hij daar natuurlijk niet aan, want Mickelson is geen piekeraar. “Winnen of verliezen, ik amuseer me altijd”, zegt de man die afstudeerde als psycholoog en een bedrijfje aan het oprichten is waarmee gebruikers van een kredietkaart punten kunnen verzamelen voor een betere gezondheids- en pensioensverzekering. Ondertussen overweegt hij ook serieus om te investeren in de San Diego Chargers, Amerikaans voetbal, en wil hij honderden studenten financieel steunen. “Op mijn achtste verzamelde ik de golfballetjes op de practice om zelf te kunnen spelen. En mijn moeder moest een tweede job zoeken om later mijn zomerstages te betalen”, zegt Mickelson. Die helemaal niet ontevreden is met zijn statuut van tweede in de wereld.

John Baete