Lezersbrieven

Advoccountants

HVG Advocaten/Avocats (Holland Van Gijzen) betreurt de ongenuanceerde voorstelling van zaken in het artikel ‘Holland Van Gijzen – Ernst & Young: De comeback van de advoccountants’ (Trends nr. 10), waaruit ten onrechte de indruk zou kunnen ontstaan dat HVG een niet-toegelaten samenwerkingsverband in België heeft met Ernst & Young. Het Belgische bijkantoor van Holland Van Gijzen vormt een volledig onafhankelijk advocatenkantoor dat zich strikt houdt aan de beroepsethiek en de deontologie voor advocaten.

Holland Van Gijzen heeft Brussel niet als uitvalsbasis gekozen omdat de Nederlandse Orde van Advocaten bij de Balie te Brussel een soepeler beleid ten aanzien van multidisciplinaire praktijken zou volgen dan de overige balies in Vlaanderen, maar omdat het merendeel van zijn cliënteel in en rond Brussel gevestigd is. HVG juicht toe dat de Brusselse balie een beleid heeft uitgestippeld, maar betreurt dat de auteur een controverse lijkt te willen creëren tussen de Brusselse balie en de Orde van Vlaamse Balies, die geen kennis heeft gekregen van de inhoud van het HVG-dossier.

Holland Van Gijzen betreurt ten slotte dat bepaalde overige advocatenkantoren met naam werden vernoemd, terwijl de gemaakte vergelijking met andere advocatenkantoren volledig voor rekening van de redacteur van het artikel dient te komen.

De ladder van leiderschap

In de recensie over mijn nieuwste boek De ladder van leiderschap (Trends nr. 14) respecteer ik de opinie van de auteur, maar niet waar haar opinie en voornamelijk haar besluitvorming, wordt gestoeld op ongegronde insinuaties die mijn professionele credibiliteit onderuithalen.

En dat doet uw journaliste. Iedereen die deze recensie over mijn boek heeft gelezen, zal niet snel meer geneigd zijn het te kopen, laat staan er jegens anderen reclame over te maken. Daarenboven cre-eert deze recensie de perceptie dat er iets mis is met mijn leiderschapskwaliteiten. Zo schrijft uw journaliste letterlijk: “Maar het feit dat De Bondt net in volle crisis het schip waar hij kapitein van was, verlaten heeft, verleent zijn boek niet echt veel geloofwaardigheid”. Dit neem ik haar bijzonder kwalijk. Deze zin creëert de publieke indruk dat ik professioneel onbekwaam ben een crisis te beheersen en dus bijgevolg ook een ongeloofwaardig raadgever kan zijn voor anderen. Ten eerste waren de zwaarste gevolgen van de financiële crisis bij mijn voormalige werkgever onder controle voor ik vertrok (dat had uw journalist kunnen weten mits wat journalistiek onderzoek), ten tweede hebben de redenen van mijn vertrek helemaal niets te maken met deze crisis (ook daarover weet u dus niets). Op deze manier een correlatie creëren tussen de moeilijkheid van het beheren van een crisis en mijn vertrek, duid ik u ten zeerste ten kwade. Dit brengt mij schade toe en deze wens ik rechtgezet te zien door middel van dit recht van antwoord.

Dat de betreffende journaliste nadien ook nog eens besluit met, ik citeer, “het verhaal blijft steken op het niveau van een vrijblijvende oefening in therapeutisch schrijven”, is uiteraard haar goed recht en kan ik haar niet ten kwade duiden. Ik vermoed zelfs verheugd te moeten zijn dat er iemand bij Trends werkt die van leiderschap meer kent dan Bart De Smet, Lutgart van den Berghe en Steve Stevaert, allen zeer gewaardeerde leiders die mijn manuscript voor publicatie gelezen hebben en waarvan uw journaliste op de achterkant van de cover kon lezen hoe enthousiast ze over mijn boek zijn. En dan wil ik u nog de talrijke mails onthouden van mensen die het boek ondertussen gelezen hebben en het bijzonder waarderen en prijzen.

Dick Weiffenbach – Philippe Ernst – Lieven Bultinck; Bart De Bondt