Lekker, zonder gedoe

Gloednieuw en al zo’n indruk maken. Het jonge koppel Laurent Law en Eline Snijkers opende in Zeebrugge een casual restaurant met de veelzeggende naam Amuzee. Op de tonen van elektronische muziek lezen we op de hippe kaart in allerlei prijscategorieën originele kleine gerechten en enkele hoofdgerechten, die je al dan niet deelt. Hoewel de focus op seizoensgebonden Noordzee-ingrediënten ligt, zijn er ook fijne opties voor vlees- of groenteliefhebbers. Na jarenlange ervaring als chef bij het iconische visrestaurant ‘t Werftje, en als vriend van lokale vissers, weet Law als eerste welke vis op zijn mooist is. Daar doet hij (h)eerlijk zijn ding mee. In de bereiding voel je dat hij de klassieke keuken meester is, maar toch serveert hij elk gerecht met een wereldse blik. Zo krijg je diepgaande, verrassende smaken.

Na een lekkere pizza van gepofte aubergine, geitenkaas, truffelmayonaise en gedroogd rubia-gallegavlees op een krokant zuurdesemdeeg, waarvan de randjes jammer genoeg een beetje taai geworden zijn (12,50 euro), volgt een trio van sint-jakobsnoot: als een friszure carpaccio, in een opkikkerende bouillon van dashi met sesamzaadjes en kokkels, en met een overheerlijke gado gado of Indonesische pindasaus (22,50 euro), die me instant naar Bali katapulteren. Dat hij de carpaccio on the spot vervangt door een warme herfstbereiding van coquille met paddenstoelen voor mijn zwangere gezelschap, toont de toewijding van de chef. Die merk je ook aan de op maat gemaakte keramiek en de linnen servetten waarin het visgraatlogootje van Amuzee geïntegreerd is. Ik ben hier graag.

En net op dat moment komt Laurent Law uit zijn open keuken en zet vier langoustinehelften in het midden van de tafel (39 euro). Ze baden in een beurre blanc op basis van dashi en citroenverbena, die zo lekker is dat we overwegen een rietje te vragen om de kom leeg te slurpen. Met schaar en kreeftenvork in de aanslag laten we niets van het sappige vlees ontsnappen. Dat doen we evenmin bij het gedeelde hoofdgerecht van grote tarbot met wittewijnsaus en kappertjes (35 euro) en aardappelmousseline met grijze noordzeegarnalen.

Vertrouwd en toch eigentijds, waarbij in elke bereiding één hoofdproduct een rol speelt die je niet standaard ziet: dit is een adresje om maandelijks naar terug te keren. Niet enkel om de evolutie van de chef en de kaart op te volgen (Law wil nog een menu lanceren), maar ook om tussen al het gedoe even op adem te komen.