Le Wallon avec Vlaamse vrienden

Een Franse voornaam en een Vlaamse familienaam: Jean-Jacques Verdickt. De man die zopas werd uitverkoren om op 19 oktober Jean Stéphenne op te volgen aan het hoofd van de Union Wallonne des Entreprises is een Waal van uitzonderlijk kaliber, al was het maar wegens zijn talenkennis. Behalve zijn moedertaal, spreekt hij een meer dan behoorlijk Nederlands en beheerst hij ook het Engels, Spaans en Portugees.

Verdickt maakt er overigens een punt van – maar voor hem is dat eerder een plezier – om zich systematisch uit te drukken in de moedertaal van zijn gesprekspartner. “Dat is een regel die altijd al deel uitmaakte van de bedrijfscultuur van de bank,” legt hij uit. Hij is de enige Franstalige overlevende van het oude directiecomité van de Generale Bank en heeft vandaag een zitje in het directiecomité van Fortis Bank.

Verdickt kent Vlaanderen goed. “Ik heb veel Vlaamse vrienden,” zegt hij. Vanuit zijn thuisplaats Nijvel trekt hij ook privé vaak naar Vlaanderen. “Ik waardeer vooral de ondernemingsgeest bij jullie. Maar ook in Wallonië hebben we ondernemers, kijk maar naar de bouwer van deeltjesversnellers IBA, of de producent van digitale opname- en vertragingsapparatuur EVS. Vlaanderen en Wallonië evolueren in dezelfde richting. Maar ik zal zeker proberen het proces in Wallonië te versnellen.”

Jean-Jacques Verdickt heeft heel zijn carrière doorlopen in de grootste bank van het land. Hij werd in 1944 geboren als oudste van vier kinderen en bracht het grootste deel van zijn jeugd door in Congo – zijn vader was eerst gedelegeerd bestuurder en, tot 1985, zelfs voorzitter van Belgolaise Bank. Zijn universitaire studies vatte hij aan in Lovanium, maar hij rondde ze wel af in Louvain-la-Neuve met een diploma burgerlijk ingenieur mechanica. We schrijven 1969.

Verdickt verrichtte zijn burgerdienst in Argentinië. Hij bleef veel langer dan zijn burgerdienst vereiste in Latijns-Amerika hangen. Hij ging immers aan de slag bij de EBLA ( Europese Bank voor Latijns-Amerika, waarin de Generale Bank destijds belangen had), en zou pas in 1997 terugkeren naar België: “Als je in een baan om de aarde draait, moet je af en toe ook eens terugkeren naar de vaste grond,” zegt hij ietwat geamuseerd. De Generale vertrouwde hem op dat ogenblik de ‘montage’ toe van de exportfinancieringen naar de ontwikkelingslanden.

In 1981 vertrok hij opnieuw naar Argentinië, deze keer getooid met de graad van directeur-generaal. “Het was een moeilijke periode: de Falkland-oorlog en de hyperinflatie hadden het land in een uiterst delicate situatie gebracht en de bank moest worden bestuurd in een context van crisismanagement.” Jean-Jacques Verdickt keerde uiteindelijk in 1985 terug naar België, waar hij de verantwoordelijkheid kreeg over de ondernemingen in Luik en Verviers. Of hij in Argentinië het ergste had meegemaakt? FN, Tubemeuse, Cuivre & Zinc vormden even zoveel dossiers die voor hem allerminst een sinecure waren. In 1990 volgde hij Louis de Spirlet op aan het hoofd van de Luikse zetel van de Generale en kreeg terzelfder tijd de verantwoordelijkheid over een zone die de regio’s Luik, Namen en Luxemburg omvatte. Hij was één van de initiators van het startersproject waarbij elke jonge ondernemer, op basis van een gefundeerd dossier, twee frank krediet kon krijgen voor elke frank eigen middelen die hij in zijn zaak investeerde.

Begin 1993 werd hij binnengehaald in het directiecomité van de bank in Brussel. Hij moest de communicatiemiddelen tussen de bank en haar cliënteel moderniseren. Zo ontstonden, op zijn initiatief, de callcenters, de G Professional Line, de e-banking, de self-banking, Isabel en Isanet, de twee laatste in samenwerking met Jean-François de le Court ( BBL) en Herman Agneessens ( KB). Het is dan ook nauwelijks verwonderlijk dat hij vandaag maatschappijen voorzit als Banksys en Proton World International.

“Ik heb steeds zijn natuurlijk vermogen geapprecieerd om koele doeltreffendheid te koppelen aan oprechte humoristische trekjes,” geeft Alain Cuisinier aan, één van zijn gewezen medewerkers, nu private banking officer bij MeesPierson. “Het is iemand die zich voor 200% inzet voor wat hij doet, ook waar men het niet speciaal verwacht, bijvoorbeeld als hij een van zijn kostbare zaterdagen opoffert om de ploegen van zijn bank aan te moedigen in de Challenger’s Trophy,” voegt een kantoorhouder uit het Oosten des lands eraan toe. Na het bod van Fortis op de Generale Bank, liet Maurice Lippens hem – net als de andere leden van het directiecomité – de keuze: vertrekken of blijven. Hij koos voor het laatste, overtuigd als hij was van de draagwijdte van het ondernemingsplan: “We kregen de gelegenheid om een kritische massa te bereiken en om over te nemen, eerder dan overgenomen te worden. Er zijn natuurlijk spanningen geweest, maar dat is nu allemaal achter de rug.”

Zijn zeldzame vrije tijd besteedt Jean-Jacques Verdickt aan zijn gezin, zijn fiets, zijn motor, aan reizen (Argentinië, Frankrijk, Nederland en de VS) en aan surfen op internet.

En binnenkort zal hij nog één pijl meer op zijn boog hebben – of een “bijkomende strop rond de nek”, zoals een van zijn oude bekenden nuanceert – met het voorzitterschap van de Union Wallonne des Entreprises, waarvan hij al vier jaar ondervoorzitter en sinds 1991 bestuurder is. Dat schrikt hem echter niet af: “Er is daar een opmerkelijk vast team aan het werk. Bovendien kan ik, dankzij e-mail, altijd op de hoogte blijven van wat er gebeurt.”

jean-marc damry