Languedoc-Roussillon dichterbij

De nieuwe HST-lijn Brussel-Montpellier heeft de Languedoc-Roussillon weer wat dichterbij gebracht. Het departement Hérault en de nabijgelegen Gard bevinden zich voortaan op een flinke halve dagreis van Brussel.

TEKST : SERGE VANMAERCKE

Montpellier koppelt een diep respect voor traditie aan een stevige verankering in het heden. Twee krachtlijnen die harmonisch samengaan, zoals blijkt uit het naast elkaar bestaan van L’Ecusson (de oude stad met haar schitterend bewaarde architectuur) en de immense aanpalende wijk Antigone (een realisatie van Ricardo Bofill, allicht niet altijd verenigbaar met de mediterrane smaak maar wèl een symbool van dynamische stedebouw die elders vaak ver te zoeken is). Deze gastvrije hoofdstad van de Languedoc-Roussillon en van het departement Hérault op vele vlakken het mekka van de goede smaak verdient meer dan een vluchtige blik. Het is bovendien een uitstekende uitvalsbasis om de trekpleisters van de omliggende departementen, en vooral de Gard, te bezoeken.

Vele landgenoten kennen de Languedoc-Roussillon. Belgische vakantiegangers op weg naar de Spaanse mediterrane costa’s trekken er doorheen en houden er graag halt om te tafelen in Béziers, Narbonne of Perpignan. Maar dankzij het comfort van de HST (van Brussel naar Montpellier in zes en een half uur en in de toekomst nauwelijks meer dan vijf uur) zullen de meest noordelijk gelegen steden van die streek nog meer landgenoten naar deze bij ons al zeer populaire contreien lokken.

De door ons gemaakte uitstap ter gelegenheid van de opening van de nieuwe HST-verbinding in juni jongstleden, is slechts een voorbeeld onder de talrijke mogelijke reisroutes door dit prachtige gebied… Op het goed gevulde programma : Montpellier, een uit de kluiten gewassen stad ; Pézenas, het dorp waar Molière graag vertoefde ; het Bassin du Thau, waar men oesters en mosselen moet proeven ; de geest van Georges Brassens en Paul Valéry in Sète ; de middeleeuwen herboren in de versterkte burcht van Aigues-Mortes ; de Romeinse resten en de eigentijdse architectuur van Nîmes ; de peilloze diepte van het verleden vanop de Pont du Gard en de spoken van de kardinalen van de paus in Villeneuve-lès-Avignon.

Montpellier

heeft een van de grootste stadspleinen van Europa, de Place de la Comédie, door de locale bevolking herdoopt tot L’Oeuf. Rond de Fontaine des Trois Grâces heerst een onvoorstelbaar gezellige drukte. Het terras van het Grand Café Riche is dé gedroomde plek om een volgweg uit te stippelen voor een bezoek aan de stad. Loop eerst even langs de toeristische dienst, waar u een stadsplan krijgt, of langs de Librairie Sauramps, waar de beste gidsen van de streek verkocht worden. Werp terloops ook een blik op de albums van Albert Dubout (1905-1976), groot tekenaar, kind van de streek en grootmeester in het maken van carricaturen die aan de ribben bleven plakken…

Dicht in de buurt bevindt zich de Opéra Comédie. Omdat het theater twee keer uitbrandde toen een stuk van Shakespeare opgevoerd werd, heeft men gezworen nooit meer werk van de Engelse dramaturg op de affiche te plaatsen.

Voor een bezoekje aan het oude stadscentrum is wellicht geen plan nodig. Liever lekker verloren lopen om plots oog in oog te staan met de immense Cathédrale Saint-Pierre uit de 14de eeuw, of met de talrijke hôtels particuliers die getuigen van de hoge sociale status van de eigenaars, of met een oude versterkte toren, of nog met een klein cafeetje-met-terras waar men eens lekker de benen kan strekken.

In het Musée Fabre hangt een collectie van vroeger en modern werk, waaruit blijkt dat de aankopers een bijzondere voorkeur voor de prikkeling van de zinnen hadden… François-Xavier Fabre (1766-1837), leerling van David en de grootste mecenas van het museum, was in illo tempore die weg ingeslagen. U vindt er minder bekende werken van zeer grote meesters zoals Sébastien Bourdon, Jan Steen, Gustave Courbet, Frédéric Bazille of Kees Van Dongen.

‘s Avonds kan u voor honderd procent vertrouwen op uw reukorgaan. U hoeft echt niet verder te zoeken dan uw neus lang is, met slechts één nadeel : er is van het goede te veel. Voor een gastronomische reis door de streek kan u terecht in La Maison de la Lozère, waar de sommelier niet nalaat de talrijke kwaliteiten van zijn Daumas Gassac op te sommen.

Een korte wandeling door het moderne Montpellier : het Corum met z’n congrescentrum en de Opéra Berlioz (ontwerp van architect Vasconi) ; de verwijzing naar een ver verleden in het ensemble Antigone van Ricardo Bofill. Tijd om de bedstede op te zoeken. Voor een welverdiende slaap koos een van de laatste koninginnen van Italië het Hôtel Alliance Métropole, rue du Clos René, niet ver van het station. Een tip.

Pézenas

werd in 1950 tot Ville d’Art gepromoveerd. Alles verwijst er naar Molière, als aandenken aan het verblijf van deze grote dramaturg die er ettelijke keren optrad met zijn gezelschap. Zelfs de supporters van Anderlecht zullen er zich thuisvoelen : het plaatselijke rugbyteam draagt namelijk dezelfde kleuren, paars en wit… De Piscenois (inwoners van Pézenas) zijn niet weinig fier op hun team, net zoals op chansonnier Bobby Lapointe die hier begraven ligt. Het Hôtel Lacoste moet u gezien hebben. Vóór u was Lodewijk XIV hier op bezoek, in 1660. Ook de woonst van Barbier Gély, vriend van Molière, het Petit Théâtre in de oude kapel waar de Comédie-Française drie keer hulde bracht aan Molière, lonen de moeite. Sedert 1947 werd dit voormalige oord van gebed officieel gesloten als theater… maar men heeft intussen niet geaarzeld er een boksring te installeren of er uitgebreid vuilnis te storten. De restauratie wordt overwogen…

De Berlingot de Pézenas is een fel gegeerd snoepje en een klein hongertje kan u stillen met een Petit Pâté de Pézenas (deeg, schapevlees, citroen en ruwe rietsuiker). Die van Quatrefages (rue Conti) is alvast een ommetje waard. Voor de (grote) lekkerbekken onder u, één adres : Le Pré Saint-Jean.

Van lekker smullen gesproken. Als u een uitnodiging krijgt voor een ‘brasucade de moules’ (soort BBQ) of voor een degustatie van oesters met witte wijn (Picpoul de Pinet) langs het Bassin du Thau, mag u geen moment aarzelen. Het zal u niet berouwen. Hetzelfde geldt voor een bezoek aan Sète, maar neem uw tijd om hier rond te slenteren, in de voetsporen van Brassens en Valéry.

Nîmes

wordt wel eens het Franse Rome genoemd. De stad in de Gard slaat een brug tussen heden en verleden. De 2000 jaar oude arena’s behoren tot de best bewaarde ter wereld. Er hebben nog altijd opvoeringen plaats. La Maison Carrée, vijf jaar vóór onze tijdrekening gebouwd, werd eveneens goed bewaard. Recht ertegenover staat nu de hypermoderne tentoonstellingsruimte Carré d’Art, een ontwerp van architect Norman Foster. De tegenstelling tussen beide maakt het oude gebouw nog prachtiger. Behalve op de elegante Foster deed Nîmes een beroep op nog andere eigentijdse architecten en ontwerpers om de stad te verfraaien. Dat zijn onder meer : Jean Nouvel met een intussen omstreden project ; Philippe Starck met een project dat intussen verwaarloosd wordt en Jean-Michel Wilmotte.

Om te proeven van de regionale keuken, waar eveneens oud en nieuw harmonieus samengaan, kan u terecht Chez Nicolas (rue Poise). De ferias en het onbeschrijfelijke carpe diem van Nîmes en zijn bewoners lonen alvast de moeite. De uitstapjes in de omliggende contreien zijn legio. Eén ervan een must leidt naar de Pont du Gard, juweel van de Romeinse waterleiding die Nîmes voorzag van het nodige drinkwater. De Unesco heeft het monument geklasseerd bij het wereldpatrimonium.

We ronden af met Aigues-Mortes en het leven tussen de middeleeuwse muren, zowel overdag als ‘s nachts ; Villeneuve met onder meer de schitterende Chartreuse du Val de Bénédiction en de gastronomische Jardin de la Livrée. Ook elk afzonderlijk een ommetje waard. Eén ding mag u niet vergeten : u moet er tijd voor nemen. Voor tijdwinst zorgt de HST die u ter plekke brengt…

Info : NMBS : (02) 203.36.40. Maison de la France : (02) 513.07.62.

Montpellier : de geanimeerde Place de la Comédie, tussen L’Ecusson en de moderne stad.

Pézenas : Molière voelde zich thuis in deze ‘Ville d’Art’.

Nîmes : oud en nieuw, zij aan zij. Het antieke Maison Carrée, gespiegeld in de Carré d’Art van Norman Foster.

Pont du Gard : Romeinse aquaduct die zorgde voor de waterbevoorrading van Nîmes.