Langdurig werklozen niet langer geschorst?

Langdurig werklozen krijgen na verloop van tijd geen uitkering meer. Die schorsing wil de regering ongedaan maken. Onterecht, vindt Lieve De Lathouwer van het Centrum voor Sociaal Beleid.

A ls het van de regering- Verhofstadt II afhangt, zal de Rijksdienst voor Arbeidsvoorziening ( RVA) in de toekomst langdurig werklozen niet meer mogen schorsen. In de praktijk betekent dit dat de nieuwe regering voor een proefperiode van twee jaar het zogenaamde artikel 80 opschort. Dat ontnam steuntrekkers hun uitkering definitief als ze anderhalve keer langer werkloos waren dan het gemiddelde in hun regio.

Volgens Lieve De Lathouwer van het Centrum voor Sociaal Beleid ( CSB) zou de afschaffing van het artikel een slechte zaak zijn. Uit een recent onderzoek van het CSB onder langdurig werkloze vrouwen met een partner blijkt immers dat een niet onbelangrijk deel van de niet-werkzoekende werklozen zich in een financieel comfortabele gezinssituatie bevindt en het stempelgeld dus als een bonus beschouwt.

TRENDS. Het is dus fout te denken dat de schorsing van langdurig werklozen een stijging van de armoede zou veroorzaken?

LIEVE DE LATHOUWER (CSB). “De regeling is zeer selectief en heeft alleen betrekking op samenwonenden boven een relatief genereuze inkomensgrens. De armoede na de schorsing blijft dus beperkt. Dat hebben we ook in ons onderzoek benadrukt.”

U pleit voor een aanpassing van de regeling, niet voor een afschaffing.

DE LATHOUWER. “Een afschaffing van de schorsing kan je bij een ongewijzigd beleid moeilijk verdedigen. Een onbeperkte uitkeringsduur gaat in tegen een aantal essentiële principes. De maatregel gaat in tegen het herintredebeginsel, omdat mensen die een uitkering krijgen nauwelijks of niet naar werk zoeken. Hij is ook in strijd met de verzekeringsgedachte, want langdurig werkloze vrouwen hebben lang geleden of zelfs helemaal niet aan het stelsel bijgedragen. Een derde van de geschorste vrouwen heeft zelfs nooit een arbeidsverleden gehad en heeft toegang gekregen tot de werkloosheidsverzekering op basis van studies.”

Wat moet er concreet veranderen?

DE LATHOUWER. “Ik pleit voor een werklozenbegeleidingsplan in functie van de mogelijkheden en de beperkingen van de betrokken werkloze en van de arbeidsmarkt. Die begeleiding houdt eerst en vooral positieve maatregelen in, zoals scholing en arbeidsbemiddeling. Daarnaast is er nood aan een sluitend controlesysteem. Dat moet van toepassing zijn op alle werklozen. Je zou dat kunnen interpreteren als een afschaffing van de schorsing, maar dan alleen wanneer er een activerend beleid in de plaats komt. Zolang die voorwaarde niet vervuld is, kan je moeilijk pleiten voor een afschaffing van de schorsing. Maar veel hangt natuurlijk af van de politieke wil en van de financiële middelen die worden vrijgemaakt.”

A.M.

“Ik pleit voor meer scholing en arbeids-bemiddeling voor langdurig werklozen.”