Landgoed Lauswolt

Ontspannen verwennerij van hoog niveau.

Jonkheer Lycklama liet het ‘heerenhuizinge’ met stal en koetshuis in 1868 bouwen. In 1954 werd het landhuis een hotel, dat later verbouwd werd tot een van de meest luxueuze hotels van Nederland en sinds 1990 het kroonjuweel is van de Bilderberg Groep. Landgoed Lauswolt heeft alles waarvan men droomt: 65 uiterst comfortabele hotelkamers, appartementen, (bruids)suites, binnen- en buitenzwembad, sauna, Turks stoombad, beautysalon, een viertal conferentieruimtes, tennisbaan, golfbaan, en het druk bezochte restaurant De Heeren van Harinxma.

Wij werden met oprechte vriendelijkheid onthaald door portier en receptionist, en kozen een plaats op het terras, dat deed denken aan het bordes van paleis Soestdijk. Zo ver het oog reikte, strekten zich strak gemaaide grasvelden, bossen en golfvelden uit. Lauswolt beschikt over zes eetruimtes, die in het verlengde van elkaar liggen en die gezamenlijk of losstaand gebruikt kunnen worden. De eetvertrekken zijn ingericht in een statig Nederlandse stijl met de kleurstelling van de Friese adel. Koperen kroonlusters en muurlampjes met schemerkap brengen later op de avond de gepaste sfeer om rustig na te genieten.

Chef-kok is Marc van Gulick. Hij brengt de nieuw-Nederlands-bourgondische keuken en houdt van alles wat uit de grond komt, orgaanvlees en lokale producten, zoals slakken, lamsvlees, asperges en geitenkaas. Wij kozen het menu-prestige (74.66 euro, 3012 frank) en kregen, als hapjes, een koud soepje van Opperdoezer-aardappel met Friesche slak. Het eerste gerecht bestond uit carpaccio van langoustines met streepjes zure room en een lepeltje kaviaar. Wij waren in de wolken. Op het bord gegaarde tonijnfilet met een stamppotje van sla en slasaus met gepocheerd kwartelei smaakte goed en was persoonlijk qua bereiding, maar wat wij misten was variatie in smaak en textuur. Rauw gemarineerde ossenhaas met gebraiseerde ossenstaart, knolselderijpuree en wintertruffel zat weer helemaal goed en wist vanaf de eerste hap te behagen. Er was nog een hapje zelf op punt gestelde bierkaas met walnoten en salie. Lollie van zuurtjes en witte chocolade kwam vertellen dat het tijd was voor het nagerecht. Drie zoete miniatuurtjes volgden: crème brûlée met oranjebloesem, bavarois van framboos en kaneelroom met kletskop vormden een waardige afsluiting.

Pieter van Doveren