Lagarde nadert junkstatus

De zeer intelligente en welbespraakte Lagarde is druk doende van haar IMF-traject een brokkenparcours te maken.

Christine Lagarde staat sedert begin juli van dit jaar aan het hoofd van het Internationaal Muntfonds (IMF). Voorheen was ze in Frankrijk achtereenvolgens minister van Buitenlandse Handel, Landbouw en Economische Zaken. Deze laatste functie bekleedde ze sinds de zomer van 2007. Lagarde maakte dus vanaf de eerste rij zowel de internationale financiële crisis mee zowel als de crisis binnen de eurozone.

De zeer intelligente en welbespraakte Lagarde is druk doende van haar IMF-traject een brokkenparcours te maken. Het probleem is niet zozeer wat ze als topdame van het prestigieuze IMF zegt maar wel de context daarbij van haar eigen verleden.

Haar uitlatingen over het gebrek aan kapitaal van de Europese banken en nu weer over het tergende “getreuzel van de politieke leiders” zijn op zich terecht en erg verdedigbaar. Alleen, Lagarde zat tot voor kort aan de kant van de barrière waar ze heel concreet iets aan die dingen kon doen en daar slaagde ze absoluut niet in.

Lagarde sloeg met name tijdens de crisis binnen de eurozone een belabberd figuur als Franse toppolitica. Eerst ontkende ze dat er een probleem was, vervolgens minimaliseerde ze de europroblematiek en tot slot verzuchtte ze dat het toch wel erg is dat “de markten de euro niet begrijpen”. Ze stond nadrukkelijk mee aan de wieg van de halfbakken pogingen van de euroleiders om de crisis mee onder controle te krijgen.

Nu vanuit haar functie bij het IMF roepen dat het allemaal anders en beter moet, klinkt bijzonder goedkoop. Ze vergroot alzo trouwens het algemeen probleem van het verlies aan geloofwaardigheid van de beleidslui.