Kwentin’ and Djéwôom (part I)

Quentin d’Ursel en Jérôme Theunis, twee van ‘s lands beste amateurspelers, hebben een nieuwe thuisbasis: de Southern Methodist University in Dallas.

Dallas, 8 uur lokale tijd. Bij een poging om hen vanuit België op te bellen, slaat het antwoordapparaat aan: ” Hi. You’ve reached Kwentin’ and Djéwôom, but they are not available right now.” Wat later neemt Jérôme Theunis wél op. ‘s Ochtends vroeg had hij conditietraining gehad, terwijl Quentin d’Ursel een tornooi met het SMU-team aan het spelen was.

Hoe makkelijk passen twee van ‘s lands beste amateurspelers zich aan in de Verenigde Staten? Djéwôom (zo spreken de Amerikanen zijn voornaam uit): “Ik ben op 25 augustus in Dallas aangekomen en moest het stellen met het povere Engels dat ik op school had geleerd. Vandaag, twee maand later, trek ik me goed uit de slag en vormen de cursussen communicatie en reclame geen probleem. Ik heb wel een beetje mijn draai moeten vinden op golfgebied. De parcours zijn zeer lang en er wordt hier vooral target-golf gespeeld: greens op eilanden, bijvoorbeeld. Bovendien is ook het gras anders: bermuda grass is zeer hard en je kan er niet normaal op chippen. Je moet approachen met lobs. Dat vergt kracht en precisie.”

Jérôme, die vol ongeduld wacht tot hij wordt toegelaten tot de almachtige National Collegiate Amateur Association (NCAA), heeft intussen een plaatsje in het team van de Southern Methodist University (SMU), dat vijf basisspelers opstelt in elke universitaire competitie. De leader van het team is Hank Kuehne, Amerikaans amateurkampioen. Jérôme wordt gecoacht door Jay Loar, een man die vooral bekend is omwille van zijn psychologische aanpak. De twee Belgische amateurs krijgen ook geregeld het bezoek van Payne Stewart, een ex-SMU die ze vertelt over het pro-circuit. Hank Haney ten slotte, coach van Mark O’Meara, geeft gratis golfles aan student-golfers van SMU.

“Het is hier werkelijk een andere wereld,” getuigt Jérôme. Het is hard, maar fantastisch. Ik ben blij dat ik de raad van Didier De Vooght heb opgevolgd. Hij heeft me een jaar geleden aangespoord om een beurs aan te vragen. Ik was toen zeventien jaar, had HCP+1 en heb naar tal van universiteiten geschreven. Resultaat: een beurs van vier jaar. Zo kan ik mijn golftalent volledig benutten en toch studeren. Als iemand me vooraf had gezegd dat ik zoveel dingen op één dag kon doen, had ik hem nooit geloofd. Ik ben werkelijk een organisatorisch wonder geworden. Elke morgen les, golf van 13 uur tot 19 uur en ‘s avonds studeren. Daarnaast heb ik geen leven, maar daar heb ik geen problemen mee.”

John Baete