Kuren als God in Frankrijk

Luieren op een terras, nippen van een pastis of van een roséwijn, zorgeloos genieten van de zon en de natuur: dat is in essentie een vakantie in de Provence. Kuuroord Gréoux-les-Bains, gelegen in de Haute-Provence, is een ideaal decor voor zo’n hondsluie vakantie.

Gréoux-les-Bains (Frankrijk)

Inschrijven en reserveren voor de thermen van Gréoux-les-Bains kan bij de Chaîne Thermale du Soleil, Galerie Louizapoort 226, 1050 Brussel, tel. 02 503 29 16.

Meer informatie over Gréoux-les-Bains vindt u op www.gréoux-les-bains.com.

Meer info over mountainbiken in de omgeving is te vinden op www. vttverdon.com.

Terwijl een strakke mistral over de Provençaalse heuvels waait, schotelt de ober ons op het hotelterras een ijskoude pastis voor. Het is een opaalblauwe variant van de bekende gele pastis: Petit Bleu, een specialiteit uit Marseille. Geen echte pastis volgens sommige Fransen, maar wel even lekker.

Het terras van de Hostellerie du Lou San Peyre kijkt uit op de achterzijde van de plaatselijke thermen, het vierde grootste thermale station van Frankrijk. Terwijl wellness vandaag een hip modewoord is, bestaat het hier al sinds de oudheid. In een van zijn zuiverste vormen, want het bronwater borrelt hier tussen de rotswelvingen naar boven bij een temperatuur van 42 °C. Vooral reumalijders en mensen die last hebben met de luchtwegen komen naar hier afgezakt om zich in een van de ondergrondse thermale baden onder te dompelen.

Romantische oase van de Verdon

Als eeuwenoude trekpleister voor kurende vakantiegangers zorgen de thermen ervoor dat het bevolkingsaantal in Gréoux-les-Bains tussen februari en december de hoogte in schiet. “Van over heel Europa komen jaarlijks 32.000 gasten naar hier om te genieten van de unieke cocktail van wellness, verkwikkende zon en prachtige natuur,” vertelt Sebastien Lafon, adjunct-directeur van de plaatselijke toeristische dienst.

Dat laatste is niet overdreven: op enkele tientallen kilometer van Gréoux-les-Bains bevinden zich de overrompelend mooie Gorges du Verdon, de grootste canyon van Europa, terwijl vlakbij het plateau van Valensole wandelaars en mountainbikers laat genieten van schier eindeloze lavendelvelden en weidse landschappen die gekleurd worden door bloedrode klaprozen. Dat de Provençaalse heimatschrijver Jean Giono zo hartstochtelijk verknocht was aan deze streek, is bij het aanschouwen van het panorama bovenop het hoogland begrijpelijk.

Ondanks de hitte en de korte, nijdige klim over een hobbelige kiezelweg naar het plateau van Valensole, is een ontspannende mountainbiketocht ideaal om deze ongerepte omgeving te verkennen. Meer dan een golvende zee van paarsgroene lavendel en een staalblauwe hemel zien we niet, maar de stilte en de rust zijn intens. Alleen een eenzame boerderij of een robuuste kapel in Romaanse stijl doorbreken de uitgestrekte pracht. Jean Giono noemde het dorp en zijn omgeving niet voor niets “de romantische oase van de Verdon”.

Op een goeie tien kilometer van Gréoux-les-Bains ligt het Lac d’Esparron de Verdon. Via een autoweg die slingert langs steile heuvels bereiken we een van de rotshellingen langs het meer. Het aparte microklimaat zorgt ervoor dat het hier zelfs in de winter verrassend aangenaam toeven is. Een van onze begeleiders vertelt enthousiast hoe hij hier rond de nieuwjaarsperiode onder een verkwikkende zon kwam picknicken met zijn gezin.

Bij onze zonovergoten picknick worden allerlei plaatselijke lekkernijen bovengehaald: Rinquinquin, een mierzoet aperitief op basis van perzik, heerlijke tapenade, plaatselijke riviervis, en Banon, een in kastanjebladeren verpakte geitenkaas. Onder het genot van een frisse roséwijn krijgen we uitleg over het turkooiskleurige meer waar we op uitkijken. “Het Lac d’Esparron de Verdon is een tweedelig kunstmeer omgeven door rotsheuvels, dat 116 gemeenten van water voorziet, waaronder Marseille, Toulon en Aix-en-Provence. Het is 328 hectare groot, werd eind de jaren zestig aangelegd om het nijpende probleem van het watertekort in de Provence aan te pakken en is zeer geliefd bij roeiers, zeilers, kajakkers en iedereen die graag peddelt met een pedaalboot. Het meer is zeer makkelijk te bevaren, maar het doorsteken van de ‘Basses Gorges’ kost wel een viertal uur. De omgeving van het meer is voor wandelaars evenzeer een adembenemende ervaring. Het vertrekpunt voor boten is het dorpje Esparron.”

In de voetsporen van de Tempeliers

Op het eind van onze lunch blijken we geen geluk te hebben. Ondanks het aangename microklimaat steekt nog tijdens onze picknick een stevige mistral op, die de onzalige voorbode van stormweer blijkt te zijn. Het onweer is fel – de regendruppels kletteren zwaar neer op onze auto – maar gelukkig ook van korte duur. Terwijl de regen nog langs de bomen naar beneden drupt, straalt de zon anderhalf uur later al weer in volle glorie over het kleine, maar charmante centrum van Gréoux-les-Bains.

Bij een wandeling door de steegjes – het dorp telt amper één winkelstraat – valt niet naast de Tempeliersburcht te kijken, die van op een van de omliggende heuvels op het amper 2000 inwoners tellende dorp neerkijkt. Het ‘Château des Templiers’ vindt zijn oorsprong in de twaalfde eeuw, maar is tegenwoordig een plek waar in de zomer openluchtspektakels van diverse pluimage opgevoerd worden en waar het hele jaar door artistieke tentoonstellingen plaatsvinden. Ondanks de naam is niet duidelijk of het robuuste bouwwerk ooit onderdak geboden heeft aan tempeliers.

Het kleine kerkje tegenover het onooglijke gemeentehuis – dat zichzelf alleen dankzij de obligate aankondigingen van andere huizen onderscheidt – is nog ouder dan de Tempeliersburcht. Bij het binnenkomen moeten bezoekers enkele treden afdalen, in een aardedonkere ruimte waar een bedompte sfeer hangt. Dat er moet afgedaald worden, heeft geen architectonische reden: het was vroeger een middel om de gelovigen te herinneren aan de nietigheid van hun bestaan en de ijdelheid van hun aardse verzuchtingen.

Niet gehinderd door dat soort godsvruchtige gedachten zoeken we bij het buitenkomen een schaduwrijk terras op. Om te ontspannen en tot jezelf te komen, moet je in Gréoux-les-Bains niet per se in de thermen zijn. En al helemaal niet in een halfduistere kerk.

Dominique Soenens

Gréoux-les-Bains telt zo’n 2000 inwoners en welgeteld één winkelstraat.

“De romantische oase van de Verdon”: zo noemde schrijver Jean Giono Gréoux-les-Bains en zijn omgeving.