KUNST OF MARGARINE?

Vandaag neemt Eric Swenden de fakkel als voorzitter van de Beroepsfederatie Voedingsindustrie ( Fevia) over van zijn voorganger en voormalig minister van Landbouw Paul De Keersmaeker (CVP). De telg van het Antwerpse steenbakkersgeslacht Swenden was als vice-voorzitter de gedoodverfde opvolger. Als Fevia-voorzitter bepaalt hij mee de strategie. Het operationele management is in handen van de ploeg rond Paul Verhaeghe en Chris Moris.

Maatschappelijke verantwoordelijkheidszin drijft Swenden, die ook voorzitter is van de raad van bestuur van de West-Vlaamse Groep Vandemoortele. “De verantwoordelijkheid tegenover de firma kwam en komt eerst, maar mettertijd kreeg ook het maatschappelijk element belang. Ik voel me verantwoordelijk voor het bedrijf en voor de medewerkers.”

Swenden hoopt de federatie te integreren in een Europees kader. “Dat moet op een kostenefficiënte wijze gebeuren. We zijn gehandicapt tegenover onze buurlanden. Als we op basis van een bevolking van 10 miljoen inwoners dezelfde mogelijkheden willen aanbieden als onze buren, vergt dat efficiëntie en creativiteit. Vandaar de recente versterking van het management en de bestuurderswissel in april volgend jaar.”

In het externe luik wil de nieuwe voorzitter zich eerst concentreren op het sociale aspect. Dit betekent ruimte scheppen voor een soepele loonnorm. Op het eerste gezicht lijkt hij een pessimist. Zelf ziet Swenden zich veeleer als een realist. De voedingsindustrie doet het verre van slecht. Als derde industrietak van ons land realiseerde de sector een toegevoegde waarde van 212 miljard frank in 1996. In 1997 werd een omzet van 880 miljard frank gehaald. De werkgelegenheid loopt wel terug, maar lang niet zo snel als in andere sectoren. De achillespees was lange tijd de export, maar die steeg de jongste jaren van 18% naar 48% van de omzet. “In België ligt de loondruk hoger dan in de buurlanden. Je mag daarvoor je ogen niet sluiten, omdat het nu nog goed gaat.”

Eric Swenden haalde in 1965 een licentie in handels- en consulaire wetenschappen aan de Ufsia en startte zijn professionele carrière een jaar later bij Vandemoortele. Hij ging er nooit meer weg. “Ik begon als brandmanager voor Roda-margarine. Een prima leerschool. Ik leerde al snel dat je jezelf ervoor moet behoeden om halsstarrig in je eigen overtuiging te blijven geloven.” Daarna ging het gestaag bergop. Hij kreeg eerst de algemene verantwoordelijkheid voor alle margarines. In 1976 werd hij lid van het directiecomité. Sedert 1990 is hij voorzitter van de raad van bestuur.

Een flink deel van zijn vrije tijd besteedt Swenden aan kunst. Hij noemt zich liever geen verzamelaar, maar een amateur. “Ik verzamel niet systematisch, maar ik ga graag naar tentoonstellingen en veilingen. Dat is een ideaal tegengewicht voor de rationele zakenwereld. Kunst is irrationeel. Ik laat me graag beroeren door die emotie.”