Kristel Moulaert (42) Meer doen met energie

Kristel Moulaert kreeg een jaar geleden te horen dat ze de nieuwe algemeen directeur van Isvag zou worden, de intergemeentelijke samenwerking voor afvalverwerking. Voor de Nielse licentiate rechten die gewend was geraakt aan haar gemeentelijke werkomgeving was de overstap naar de afvalsector een grote stap.

“Vooral het hoge opleidingsniveau van de mensen frappeerde me. En werken in een technisch schitterende omgeving is erg boeiend.” Als dochter van zelfstandige fruit- en groentetelers leerde ze dat weekends niet bestaan: als er moet worden gewerkt, wordt er gewerkt. Die mentaliteit nam ze mee in haar plannen om advocaat te worden. “Ik heb heel lang mijn toga bewaard, maar ik denk niet dat ik nog advocaat word. Maar alle jobs die ik had, heb ik altijd heel graag gedaan.”

Na drie jaar aan de balie, werkte ze vijftien jaar op de gemeentelijke adminis-traties van Ranst, Lier en Niel, waar ze gemeentesecretaris was. “Als gemeentesecretaris heb je een zeer ruim takenpakket en fungeer je als buffer tussen politieke beslissingen en de adminis-tratie, in de twee richtingen.”

De Isvag-afvalverbrandingsoven maakt gebruik van de best beschikbare technologie. Met die flank gedekt, ziet Moulaert haar taak vooral in het organisatorische deel. “De samenwerking verbeteren, meer structuur aanbrengen, meer efficiëntie ook. We zetten nu de noden op een rij, zodat we nadien naar één geïntegreerd systeem kunnen gaan. Dat moet de aanvoer van afval, toegangscontrole, rapportering, personeelsadministratie en andere zaken vergemakkelijken.”

TRENDS. De afvalverwerkingssector is volop in beweging, met het materialendecreet, meer internationalisering, een grotere vermenging met de energiesector. Wat betekent dat voor Isvag?

KRISTEL MOULAERT. “We moeten ecologie en economie nog meer met elkaar verzoenen. Uiteindelijk werken wij met geld van de burger. Het ecologische – de emissies zo laag mogelijk houden – blijft daarbij erg belangrijk, maar we moeten ook kijken of we kunnen inspelen op nieuwe ontwikkelingen. De steun die we nu krijgen via groenestroomcertificaten, stopt in 2014. We leveren nu elektriciteit aan 25.000 gezinnen, maar we hebben nog restwarmte, die we mogelijk kunnen valoriseren. Ik spiegel me aan wat in Scandinavië gebeurt, waar die stappen al gedaan zijn.”

Hebben afvalintercommunales nog een toekomst in een Europese markt met steeds grotere spelers?

MOULAERT. “Vergelijk de emissies van de privéverbrandingsovens met de onze. We moeten allebei voldoen aan dezelfde wettelijke normen, maar wij gaan daarin nog veel verder, precies omdat dat een beleidskeuze is van onze intercommunale. Wel blijven we de evolutie van het afvalbeleid in Vlaanderen en Europa opvolgen.”

Wat heeft u het afgelopen jaar eigenlijk het meest plezier gedaan?

MOULAERT. “Dat ik kan rekenen op de medewerking van de mensen hier, en op hun bereidheid om mij zaken bij te brengen. Mijn deur staat open voor elk van onze 55 medewerkers. Wij zijn er om hen te ondersteunen, maar dat is een wisselwerking. Het belang van de ploeg staat bij mij voorop, en ik creëer graag duidelijkheid: ik wil tijd nemen om te overleggen, maar als het nodig is, treed ik ook kordaat op. Wat wel nog op mijn todolijstje staat, is de dialoog met de buurt verbeteren.”

L.H.

“We moeten ecologie en economie nog meer met elkaar verzoenen”