Kredietverzekeraars moeten verantwoordelijkheid opnemen

Bedrijf X krijgt ‘uit het niets’ een e-mail van zijn kredietverzekeraar, met een ellenlange lijst van afnemers die voortaan als ‘onbetrouwbaar’ worden bestempeld. Ze wachten steeds langer om hun facturen te betalen en dreigen zelfs failliet te gaan. De betrokken kredietverzekeraar wenst daarom het risico op wanbetalingen vanwege die onbetrouwbare afnemers niet langer te dekken. Bedrijf X krijgt de boodschap dat het voortaan nagenoeg alles op eigen risico moet verhandelen.

Zulke verhalen zijn schering en inslag. Een schande? Nee, beweren de kredietverzekeraars. Dat is nu net een onderdeel van het verzekeringscontract, klinkt het. Bovendien spelen de kredietverzekeraars een preventieve rol: ze duwen hun klanten in de richting van betrouwbare afnemers. En natuurlijk: zo vermijden ze ook dat het slecht zou gaan met de kredietverzekeraars zelf.

Ongehoord, vinden de bedrijven. Waarvoor dient een kredietverzekering dan eigenlijk nog? Waarom dan jaren verzekeringspremies betalen? Als de zon schijnt, zegt een bedrijfsleider in Der Spiegel, geven kredietverzekeraars je een paraplu. Maar als het regent, nemen ze die weer af. Bovendien hebben veel bedrijven een financieringsarrangement dat gebaseerd is op hun verzekerde afnemers. Als die verzekering wegvalt, komt zo’n arrangement in het gedrang.

Vóór de crisis was het anders. Een verregaande consolidatie veroorzaakte een verscherpte concurrentie. Om hun marktaandeel te vergroten, mikten de drie grote private kredietverzekeraars op zo laag mogelijke premies. In bepaalde gevallen volstonden die zelfs niet om de algemene kosten te dekken. Dat beleid wreekt zich nu.

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat kredietverzekeraars zomaar alle risico’s aanvaarden. Al was het maar omdat kredietverzekeraars geen garantie hebben als het fout gaat. In tegenstelling tot de banken bijvoorbeeld, die beslag kunnen leggen op het onderpand van een bepaalde lening in het geval van wanbetaling. Is het de taak van de overheid om kredietverzekeraars een financieel duwtje in de rug te geven? Een garantiefonds op maat is niet echt een optie, vanwege de budgettaire krapte.

De kredietverzekeraars zijn niettemin blij dat ze eens wat aandacht krijgen. Het juiste moment dus om een goede indruk te maken. De controlewetgeving helpt hen al flink op weg: net als gewone verzekeraars moeten kredietverzekeraars voldoende technische voorzieningen aanleggen om al hun verplichtingen na te komen. Plus nog een bijkomend kapitaal als solvabiliteitsmarge. Premieverhogingen ten slotte kunnen verder soelaas brengen. Geen leuke boodschap, maar wel een die getuigt van verantwoordelijkheidszin. (T)

Celine De Coster