KOSOVO, 7 MAAL 7

Raf Vermeire symboliseert de toekomst van Europa en van zijn partij, Jean-Luc Dehaene het verleden (zie ook blz. 5). Europa heeft zeven maal zeven gezichten. De Navo en de belastingbetalers van de bondgenoten betalen een oorlog die het recht op zelfbeschikking van de Kosovaren bevordert. De aanleiding is het stopzetten van misdaden tegen de mensheid; de uitkomst, een officiële differentiëring in het zuidoosten van Europa. Een voortschrijdende erkenning van een veelvolkeren-Balkan. Eenheid in verscheidenheid is de kern van Europa. De eurocraten en hun volgelingen in de lidstaten belijden dat met woorden, te zelden met daden.

Premier Jean-Luc Dehaene moffelt alle Belgische tegenstellingen weg. Zijn enige objectief is het handhaven van de macht voor zichzelf en zijn partij na 13 juni. Voor deze doelstelling moet veel wijken. Bijvoorbeeld de interne discussie in de CVP over een volgende ronde van de staatshervorming want dat irriteert de huidige en de toekomstige coalitiepartners; en ook het vastleggen van een relevante waaier van artikelen van de grondwet die voor herziening vatbaar worden verklaard. Met een smoes die stinkt naar het ergste van de Oude Politieke Cultuur (“Omwille van Kosovo”, zegt de OPC-regering van Jean-Luc Dehaene) is een minilijstje geboren. De Belgische premier hindert daardoor de snellere opleving van Wallonië en de groei van Vlaanderen, zegt Raf Vermeire op basis van een tekst van de EU-Commissie, die zal goedgekeurd worden op een top in juni.

Jean-Luc Dehaene staat pal aan het hoofd van de Belgische CVP, de krimpende coterie van christen-democratische federale ministers met lange staten van dienst ( Herman Van Rompuy, Miet Smet) die uit overtuiging en uit opportunisme (wie de Franstaligen niet mee heeft wordt nooit premier, en dat kan een obsessie zijn) het licht van de zon ontkennen. De voorzitter van de CVP-Jongeren is een nieuwe waarde bij de Vlaamse CVP, de groeiende groep van geoefende politici uit de Vlaamse regering en het Vlaams parlement ( Luc Van den Brande, Erik Van Rompuy, Wivina Demeester) die de werkelijkheid zien, de verlamming en de marsrichting: meer beleidsautonomie voor Vlaanderen en Wallonië. Echter, niet enkel voor de Belgische deelstaten, ook voor Beieren, Catalonië, de Mezzogiorno, de Extramadura, Wales, Schotland; de vele landsdelen van Europa die sterker gebaat zijn met een economisch-sociaal beleid dat vertrekt vanuit hun regionale werkelijkheid, dan vanuit de utopische droom van de eurocraten (één gladgestreken Europa van Gibraltar tot Oeral).

Trends vindt het lovenswaardig dat Raf Vermeire publiek de discussie aangaat. In Tweespraak pleit de 31-jarige politicus en ondernemer voor meer sociaal-economische beleidsautonomie voor Vlaanderen en Wallonië. Raf Vermeire studeerde rechten aan de KU Leuven en is een Europese insider door zijn specialisering aan het Europa College in Brugge. Dat bezorgt hem fijne antennes in de bijenkorven van eurostad Brussel. Raf Vermeire heeft in de lawine van berichten over de Commissie van Wijzen, over het ontslag van de Commissie Santer en de oorlog om Kosovo een fundamentele kentering ontdekt in het denken van de EU-commissarissen. Tot gisteren waren zij pleitbezorgers van de harmonisering, de uniformisering, het eenvormige pakijs van noord naar zuid en van oost naar west. Vandaag bekent de Commissie dat de harmonisering vaak een synoniem is van stilstand, besluiteloosheid en verlamming. Freddy Willockx, hij staat hier voor velen van zijn Europese geestesgenoten, is het prototype van dit eenheidsdenken. Europa kan maar banen scheppen, vooruitgang boeken, welvaart creëren als Tarragona gelijkt op Tottenham en Scheveningen op Salzburg. Van elke dissonantie schrikken hij en zijn geestesgenoten. Een Europese Gleichschaltungs-machine perst de arbeidsvoorwaarden, milieunormen, scholingsregels, verbruikersrichtlijnen voor 320 miljoen Europeanen. De Willockx’en van Europa roepen steeds bij decentralisering en creativiteit op basis van de eigen specifieke omstandigheden (historisch, politologisch, economisch, sociaal of een mengelmoes van de vier): stop met die versnippering, we vormen Europa en Europa is gelijk aan uniformisering. De Willockx’en van België beweren steeds bij de decentralisering in hun vaderland: stop met die folklore, we zijn al ver genoeg op het vlak van de differentiëring.

De EU-Commissie omhelst de tegengestelde mening. Een trendbreuk. Aan de Europese top van juni worden haar sociaal-economische besluiten voorgelegd en die gaan in de richting van een differentiëring van het arbeidsvoorwaardenbeleid in de regio’s. De laag tussen Europa en de regio’s, de huidige nationale staten, belet vaak dat de regio’s zich op hun eigen wijze kunnen aanpassen aan de economische schokken. De Belgische werkloosheidscijfers camoufleren de regionale verscheidenheid van Vlaanderen en Wallonië. België staat daarin niet alleen. Ook elders is er een spanning tussen de officiële cijfers en de verschillende dynamiek in de regio’s. Dat zelfbedrog hindert de genezing. Raf Vermeire heeft een klaardere kijk dan de OPC-premier, geleverd door zijn partij.

FRANS CROLS