Kleurrijk.

Mag ik even uw aandacht voor de lotgevallen van twee journalisten van onze Trends-redactie: An Goovaerts en Alain Mouton. Beide jonge collega’s – jong en dus nog niet cynisch – kwamen vorige week donderdag vrij onthutst terug van de conferentie die Vlaams minister-president Patrick Dewael ( VLD) had georganiseerd rond Kleurrijk Vlaanderen. Dat project moet een toekomstvisie voor Vlaanderen in 2020 uittekenen. Als de CD&V niet in de oppositie zetelde, dan zouden we die conferentie als een hoogmis bestempelen. Maar dan wel een waar de liberale paus afwezig bleef en het werk overliet aan een van zijn liberale kardinalen, Jaak Gabriëls (VLD), Vlaams minister van Economie.

De conferentie was aanvankelijk gepland voor 22 mei, maar vond toen niet plaats – naar verluidt omdat er te weinig inschrijvingen waren. Sommigen kregen nooit een uitnodiging, anderen werden nooit op de hoogte gebracht van de afgelasting. Dan maar op 6 juni geprobeerd. 250 inschrijvingen, maar wel een fors pak minder aanwezigen. Ondernemers waren er nauwelijks bij. Inleiders Jaak Gabriëls en professor Dimitri Mortelmans ( UA) wedijverden met elkaar in het opentrappen van open deuren.

De conferentie startte een half uur later omdat sommigen, onder wie Dewael, opgehouden zouden zijn door een betoging. Maar na een half uur nog geen Dewael. Tijdens het hele debat bleef zijn stoel leeg. De grote roerganger van Kleurrijk Vlaanderen was volgens Gabriëls verhinderd wegens “een urgentie”. Ja, dat zal wel. Partijgenoten, maar ook en vooral Limburgse kemphanen. Dewael en Gabriëls mijden elkaar bijna systematisch. Of misschien was Dewael net bezig met Vera Dua ( Agalev) de levieten te lezen? Als uit dát politiek gekonkel een toekomstvisie voor Vlaanderen moet groeien, kunnen we beter verhuizen naar een of ander eiland in de Stille Oceaan. Daar schijnt tenminste de zon.

Achteraf bleek bovendien dat Gabriëls een show had opgevoerd. Hij wist dat Dewael slechts een half uur voor het sluiten van het debat aanwezig zou zijn. Maar uiteindelijk lukte ook dat niet. Verschillende aanwezigen verlieten geschandaliseerd voortijdig de zaal.

Waarom is dit zo’n knoeiboel? Omdat Kleurrijk Vlaanderen in de eerste plaats een verkiezingsstunt is. In de achtergrond wordt er door sommigen weliswaar goed werk verricht – zo zou de ontwikkeling van sociaal-economische meetinstrumenten goed opschieten. Maar in essentie blijft dit een vaudeville. Zoals Vlaanderen 2002 van Dewaels voorganger Luc Van den Brande(CD&V) er één was. En dat moest Dewael in de schaduw zetten. Kleurrijk Vlaanderen dan maar.

Denken we met enige weemoed terug aan de vorige week overleden Gaston Geens (CD&V), de eerste Vlaamse ‘minister-president’, al heette dat toen nog voorzitter van de Vlaamse Executieve. Ook zijn Dirv-actie en het daaraan gekoppelde Flanders Technology verdiende kritiek – en kreeg die ook in dit blad – maar er zat tenminste een overtuigde visie achter. Zijn plan was concreet en heeft tot resultaten geleid. En had niet als enige doel het eigen ego.

Ook in federale kringen is meer en meer heimwee op te vangen naar de loodgieter van weleer, Jean-Luc Dehaene (CD&V). Zijn opvolger Guy Verhofstadt (VLD) en zijn Waalse pendant Louis Michel (MR) verkopen ook bij voorkeur veel wind (Michel bewijst dit eens te meer in een interview op blz. 30 met Trends-journalist Erik Bruyland). Net als Dewael dromen Verhofstadt en Michel van het grote project dat België weer op de wereldkaart kan zetten. Fantastisch, maar kan dit ook met enige inhoud gebeuren?

Guido Muelenaer, Adjunct-hoofdredacteur [{ssquf}]

Waarom is dit zo’n knoeiboel? Omdat het project Kleurrijk Vlaanderen in de eerste plaats een verkiezingsstunt is.