Kids Return

Het maatschappijkritische “Kids Return” van de Japanse filmmaker Takeshi Kitano zweeft tussen slapstick en tragedie.

” Kids Return” is de voorlaatste film van de Japanse stand-up comedian, acteur, auteur, schilder, mediafiguur en cineast Takeshi – Beat – Kitano. Terwijl ” Hana-Bi” sinds enkele weken in de betere bioscopen van het land speelt, wordt deze week Takeshi’s meest persoonlijke film uitgebracht. Het is tevens zijn meest optimistische prent.

In “Kids Return” weeft Takeshi Kitano autobiografische elementen in een verhaal over twee vrienden die vroegtijdig de middelbare school verlaten om hun weg in de maatschappij te zoeken: Shinji wordt bokser, maar bezit niet genoeg wilskracht om zijn carrière uit te bouwen; Masaru maakt zich waar binnen een yakuza-bende. Zijn arrogant gedrag wordt hem echter fataal. Het leven van deze twee “losers” wisselt Takeshi af met het verhaal van hun klasgenoot Hiroshi, die zich kapot werkt in een bedrijf en later taxichauffeur wordt. Uiteindelijk sterft hij in een ongeval – zijn dood is al even betekenisloos als zijn leven. Masaru en Shinji kunnen zich op het einde nog afvragen wat hen nog te doen staat.

Ondanks de kleine verschuiving in de inhoud, is Takeshi’s onderkoelde – bijna minimalistische – stijl dezelfde als in zijn vorige films. Takeshi gooit verschillende filmgenres en vertelvormen op een eigenzinnige manier door elkaar. Zijn kritiek op de prestatiegerichte Japanse samenleving krijgt daardoor iets ironisch. Takeshi’s oeuvre slingert voortdurend tussen intens drama en burleske komedie. De geweldscènes zijn brutaal en abrupt, maar door het slapstickkarakter terzelfder tijd absurd grappig. Dit bereikt hij niet alleen door de onderkoelde (bijna expressieloze) manier van acteren, maar ook door zijn manier van monteren. Takeshi’s crosscuttings zijn het visuele equivalent van de punchline uit een grap. In “Kids Return” wordt dit voortreffelijk geïllustreerd in de scène waar de leraar zijn nieuwe auto komt tonen. In zijn beeldregie, waarin decors en kleurverschuivingen zorgvuldig worden uitgekozen, is Takeshi afstandelijk. Het melodrama krijgt daardoor nooit iets tranerigs. De films van Takeshi Kitano verrassen zowel op verhalend als op vormelijk vlak. Hij is tevens een filmauteur die traditie plaatst binnen de hedendaagse Japanse context.

Piet Goethals