KARNAVAL 1995 VALT OP 1 MEI

De parvenu’s van het Vlaamse socialisme schouwen op 1 mei hun belogen voetvolk. Het Feest van de Arbeid 1995 in Vlaanderen wordt een Orwelliaans karnaval. George Orwell, de zachte anarchist, gaf het leidmotief in Boerderij der Dieren (Animal Farm) : “Alle varkens zijn gelijk, sommige varkens zijn meer gelijk dan andere. ” Wat op de Boerderij der Dieren begon als een bevrijdende orgie van de broederlijkheid, verrotte tot een polarizering tussen de ijdele, roofzuchtige topvarkens en de uitgebuite, vertrapte biggen.

Louis Tobback tracht te ontvluchten door zichzelf en zijn partij uit te roepen tot slachtoffer. Slachtoffer van wie of van wat ? Van de handlangers die hem en zijn medebestuurders door dik en dun hebben bijgestaan in de voorbije jaren ? De o zo razend knappe Tobback met de gouden tong, kan hij het slachtoffer zijn van de lui die hij heeft aangesteld, gekweekt, geholpen met benoemingen en promoties ? Zou u van zo’n slachtoffer de spreekwoordelijke tweedehandsauto durven kopen ?

Louis Tobback is geen slachtoffer. Hij is het tegenstribbelende eindprodukt van een milieu en een systeem. Een milieu en een systeem van mensen die, in het beste geval (de uitzondering), in de SP stapten met idealisme, maar in vele gevallen de partij beschouwen als hun kortste en veiligste weg naar een positie, aanzien en een inkomen. De brutaliteit waarmee de ware socialisten (niet de typetjes à la Maurits Coppieters) zich de hele staat toeëigenen, zonder tegenspraak te dulden, vindt in geen enkele partij een gelijkenis. Het bezit van de staat kompenseert voor deze socialisten de onaangename kanten van hun afkomst. De staat is hun systeem om hen die door geboorte, werken, gelukkige toevalligheden suksesvol werden voorbij te streven en, waar kan, te kleineren. De staat zijn wij, het geld en de privileges van die staat zijn voor ons, aldus de richtbakens.

De vijftig miljoen van Agusta zijn wat zichtbaar werd. Het hoeft niet steeds illegaliteit te zijn. Ook op een wettelijke wijze leeft de vetmesterij. Voor de staatsveroveraars zijn er gemakkelijke prijzen voor wie de adressen kent. Bijvoorbeeld. Hoeveel Sociale Fondsen van allerhande slag innen honderden miljoenen en stallen deze kort of lang op bankrekeningen ; inkomstenbronnen die zorgen voor een riant kantoor, een riante wagen, een riante wedde ? Dit is het casinokapitalisme van het socialisme. Money for the boys.

Louis Tobback is het eindprodukt van een milieu en een systeem dat mekaar ook hand- en spandiensten verleent vanuit de progressieve loges. De socialistische leiders die opduiken in het Agusta-schandaal, in de dubieuze rolletjes bij de privatizeringen, in de hulp bij de promoties vinden mekaar in loges van het Grootoosten. Loges hebben hun bestaansrecht. Ook de konservatieve vrijzinnigen kan men erin terugvinden. En gelovigen hebben hun vorm van netwerking. Toch lopen er in de schandalen van vandaag en van de voorbije twintig jaar (Distrigas en zijn gas- en oliekontrakten) te veel lijnen vanuit progressieve loges naar de SP om dit detail te veronachtzamen. Meer en meer blijkt hoe geïsoleerd de SP-top is van de basis, van de werkelijkheid. Dit irrealisme wordt versterkt door het verkeer onder gelijken in okkulte kringen. Ver van het voetlicht, ver van het volk, waar zij op 1 mei sentimenteel over dienen te doen.

De roos, de vuist, het programma, de Internationale zijn er voor de onnozele halzen. Voor de Freddy Willockxen die door de Wallynen, Mangés, Delanghes en tutti quanti in de maling worden genomen. Of voor de ex-seminaristen en Leuvense professorenzonen met hun aanbidding van een geïdealizeerde volksklasse.

Wie kan zich het ongeloof en de gêne voorstellen van de bedelende ex-KUL’ers bij de Antwerpse ABVV’ers. De tsjeven die door de harde kern van de socialisten en rode syndikalisten bespottelijk gevonden werden. De mannen met de betere manieren die door zich te encanailleren, dachten de sympatie te verwerven. De stichters van De Morgen die onthaald werden bij de bonzen, hen de bundels bankbiljetten uit de lade zagen graaien om met de neosocialisten de sjieke restaurants en de bordelen in te trekken. Wie dan deed of zijn neus bloedde, in de hoop door handig draaien en schipperen, aan de kop te komen van de bende, om daarop de wereld binnenstebuiten te keren, is vandaag schuldig en verdord.

F. Cr.