Kaalslag in textiel houdt aan

De crisis in de textielsector treft nu ook de sector van de textielveredelaars. Dat zijn veelal kleinere bedrijven die in onderaanneming werken voor de grotere textielondernemingen. De orderboekjes bij de veredelaars lopen leeg en er is vaak geen andere uitweg dan een complete sluiting. Zo gaat het Kortrijkse Stock & Courtens helemaal dicht, wat 54 banen kost. De tijdelijke werkloosheid was er opgelopen tot 60 procent, zeggen de vakbonden. Ook bij de West-Vlaamse Masureel Groep moeten weer 38 arbeiders weg. Nadat de groep al een eerdere herstructurering doorvoerde in zijn vestiging Masureel-Veredeling in Wevelgem, waarbij 30 banen werden geschrapt, is het nu de beurt aan dochterondernemingen Verlimas en Flocart. Daarbij gaan 23 en 13 banen verloren. Ook in de overkoepelende holding van Masureel verdwijnen banen.

Dat de forse herstructureringen in de textielsector ook slachtoffers zou maken bij de toeleveranciers en onderaannemers was te verwachten. Veel van die bedrijven werken in onderaanneming voor de behandeling van textiel, zoals het brandwerend maken of coaten. Of ze zijn toeleverancier van voorgeverfd garen. Een specifiek probleem voor de leveranciers die in maakloon werken, is dat zij bijna uitsluitend werken voor de Belgische markt. Hun actieradius is beperkt tot zo’n 300 kilometer, daarboven gaan de transportkosten te veel doorwegen, en ook de flexibiliteit neemt dan te snel af.

“Zij zijn met handen en voeten gebonden aan de Belgische markt”, zegt Fa Quix van beroepsfederatie Fedustria. Die groep van textielveredelaars bestaat uit een twintigtal bedrijven en is goed voor zo’n 1500 banen, schat Quix. Het is een industrietak die langzaam uitdooft. Een blik op de balansen van de spelers bevestigt dat ze zwaar onder druk staan: omzet of brutomarge lopen veelal terug en veel bedrijven doken in het rood.

Liggen de saneringen bij onder meer Bekaert Textiles, Prado Rugs, Beaulieu International Group, Associated Weavers International en Domo Group nog vers in het geheugen, dan houden de vakbonden andermaal hun adem in. Want dat er nog dossiers op komst zijn, staat vast. De historische overcapaciteit betaalt de sector vandaag cash. De vrees dat de grote textielreuzen andermaal een saneringsronde op gang trekken, zit er diep in. Volgens Quix is de situatie niet houdbaar tot de zomer. “Ik verwacht voor de eerstkomende drie kwartalen geen verbetering en dat kunnen onze textielbedrijven niet uitzweten.”

De plannen van minister van Werk en Gelijke Kansen, Joëlle Milquet (cdH), die ondernemingen met meer dan twintig werknemers verplicht een tewerkstellingscel op te richten zodra een collectief ontslag aangekondigd wordt, is voor Quix onaanvaardbaar. Alle ontslagen werknemers zullen zich in deze tewerkstellingscel moeten inschrijven, terwijl de werkgever een inschakelings- vergoeding zal moeten betalen en outplacement aanbieden. “Dit zal de kosten van herstructureringen drastisch verhogen en dit op een moment dat de herstructureringen voor veel industriële bedrijven al onbetaalbaar zijn wegens de hoge kosten van het aangekondigde collectief ontslag. Het gevolg zal zijn dat noodzakelijke herstructureringen niet zullen gebeuren en meer faillissementen volgen.”

L.D.