Jurken van een Belgische prinses

In de New Yorkse modewereld en ver daarbuiten is ze een roemrijke societyfiguur. Maar ontwerpster Diane von Fürstenberg is en blijft de vrouw achter de ‘wrap dress’. Onlangs ging haar eerste boetiek in Antwerpen open. Portret van een Belgische prinses die al een levende legende is.

Geregeld duikt ze op in de societycolumns van de Franse Vogue of de Amerikaanse Vanity Fair. Tegelijk maakt ze nog steeds hoge sier met haar eigen collectie, die ze ieder seizoen presenteert op de modeweek van New York. De vrouw die jaren geleden met de Pruisische prins Egon von Fürstenberg huwde en zo de titel van prinses kreeg, werd als Diane Halfin geboren in Brussel in 1946. Ze is de dochter van een Joods-Griekse moeder en een Russische vader. Van Brussel zelf herinnert Diane zich weinig “of het moet het slechte weer zijn”.

Niet dat het anders kan: als tiener verblijft ze vaak op internaten in het buitenland. Als mevrouw Egon von Fürstenberg gaan er later uiteraard heel wat deuren open. Maar een heel bijzondere ontmoeting die haar jetsetleven toch een enigszins andere wending geeft, is die met Diana Vreeland, de legendarische hoofdredactrice van de Amerikaanse Vogue. Vreeland raadt haar af mannequin te worden, maar moedigt haar integendeel aan werk te maken van één ontwerp dat ze van Diane gezien heeft: een omslagjurk met een V-hals, gemaakt van bedrukte jersey.

Het ontwerp zal de geschiedenis ingaan als de wrap dress, een jurk die je om het lichaam wikkelt. Amper twee jaar na de start van haar collectie loopt Amerika storm voor haar jurken. Op korte tijd verkoopt ze er vijf miljoen van. Haar portret (en bijbehorend verhaal) haalt de cover van Newsweek en The Wall Street Journal. Ze wordt in 1976 zowaar “the most marketable woman since Coco Chanel” genoemd.

Fuiven met Andy Warhol

De prinses gaat ‘s nachts fuiven in Studio 54 (met aan haar zijde Calvin Klein, Bianca Jagger, de ontwerper Halston, Paloma Picasso en Andy Warhol), maar ‘s morgens gaat ze naar kantoor – er moet immers gewerkt worden. Toch is ze een graag geziene societyfiguur en wordt ze geregeld gespot in roddelbladen die haar doen en laten op de voet volgen. Ze leeft in overdrive en moet soms drie, vier adressen per avond aandoen. In haar autobiografie Diane. A Signature Life kan je lezen hoe ze een weekendje doorbrengt in het landhuis van Imelda Marcos even buiten Manila, maar tegelijk Francis Ford Coppola bezoekt tijdens de opnames van Apocalypse Now (toevallig ook ergens in de Filipijnen). Ze mag geregeld gaan dineren in het Witte Huis. En tijdens het bewind van Gerald Ford raakt ze ook echt bevriend met Henry Kissinger, met wie ze nadien vaak uit eten gaat. Von Fürstenberg kent zowat elke speler uit het mondaine leven van de jaren zeventig en tachtig. Met als ultieme culticoon allicht Andy Warhol, die ook verschillende serieportretten van haar maakte.

Dat ze haar in Amerika met open armen hebben ontvangen omdat ze een prinses was, ontkent Diane von Fürstenberg: “Ik heb dat nooit, maar ook nooit uitgespeeld. Het is echt die jurk die het gedaan heeft.” En wel twee keer op rij. Een eerste keer in de jaren zeventig, toen ze nauwelijks de twintig voorbij was. Een tweede keer eind jaren negentig, toen de wrap dress een ongeziene comeback maakte en het DvF-logo opnieuw scoorde.

Het verhaal van de twee decennia ertussen is al even indrukwekkend. Zowel privé als professioneel moet Diane moeilijke watertjes doorzwemmen. Ze vervreemdt van Egon en er volgt een scheiding. Bovendien raakt de Amerikaanse markt verzadigd met wrap dresses. Haar fabrikant Angelo Ferretti in Como produceert er 25.000 per week, maar de markt stort in. Eerst herstructureert ze haar bedrijf, daarna gaat ze licenties aan. Maar dat blijkt niet de juiste keuze. “Ik was 29 jaar en mijn leven leek voorbij. Want ik had alles al gehad. Een man. Kinderen. Succes in de mode. Ik verkocht mijn label, en later ook mijn beautybusiness, en raakte op die manier mijn merknaam kwijt.”

De talrijke intermezzo’s aan de zijde van nieuwe geliefden maken haar evenmin gelukkig. Een tijdlang woont ze in bij een zekere Paulo in Bali, en draagt ze alleen sarongs. Nog later wordt ze verliefd op een schrijver, Alain, en trekt ze naar Parijs, waar ze deel wordt van de literaire scène. Alleen ziet de schrijver haar liever als zijn exclusieve muze, die met hem opstaat en met hem gaat slapen. Ook deze liefde blijft niet duren.

Comeback van de wrap dress

Van Parijs gaat het weer richting New York, waar Von Fürstenberg letterlijk opnieuw de draad oppikt en weer in de mode terechtkomt. Vanaf 1990 vecht ze om haar naam weer in eigen handen te krijgen. Ze zet ook een teleshoppingzender op en verkoopt in luttele minuten voor miljoenen dollars. En in 1997 lonkt het podium opnieuw. Diane: “Op een dag kwam mijn schoondochter Alexandra (een van de drie Millerzusjes, getrouwd met haar zoon) hier aan in een wrap dress van me. Ze was in de wolken. Bleek dat haar vriendinnen nadien allemaal als gekken op zoek gingen naar vintage Von Fürstenberg. Ook dochters van bekende vrouwen droegen mijn oude jurken. Jade Jagger, de dochter van Mick, maar ook de dochter van Rod Stewart, en die van Raquel Welch. Tegelijk porden vrienden me aan om opnieuw te beginnen. Vooral Rose Marie Bravo, die iedereen nu kent als chief executive officer van Burberry, maar die toen voor Saks Fifth Avenue werkte. Ik heb het aangedurfd om me weer voor de leeuwen te gooien. En ik ben trots op het resultaat. Eigenlijk ben ik erin geslaagd om met vrijwel hetzelfde product tweemaal door te breken. De wrap dress wordt nu gedragen door drie generaties: jonge meisjes van twintig, hun mama’s en hun oma’s. Als ze jong van geest zijn tenminste.”

Von Fürstenberg lanceerde een paar jaar geleden een vintagelijn van oude wrap dresses, gemaakt in de vijf topprints van toen. Ze ontketende meteen een nieuwe rage. Ze startte onlangs ook een juwelenlijn, in samenwerking met het toonaangevende label H. Stern. Het leverde haar vorig jaar een lifetime achievement award op van de Amerikaanse Fashion Council. En ze blijft vooruitkijken.

Door bijvoorbeeld meer en meer eigen winkels te openen. Ze opende in Moskou een ‘shop in een shop’ (een uitgebreide corner) en er gingen ook eigen winkels open in Parijs, New York, Los Angeles, Hongkong en Londen. Dat Antwerpen moest volgen, was logisch. “Ik heb Belgische roots en kom er nog wel eens,” zegt ze.

De ontwerpster was hier een dik jaar geleden inderdaad, onder meer om de ModeNatie te bezoeken én het Red Starproject een hart onder de riem te steken. “Ik wil fondsen proberen te werven voor die Red Star Memorial,” zegt Von Fürstenberg. “De plek waar zoveel immigranten ooit in Antwerpen zijn gearriveerd, is me niet vreemd; ook mijn ouders waren immigranten.”

Schoonzus financiert nieuwe winkel

De winkel in Antwerpen wordt opgestart en gefinancierd door Greta Halfin, schoonzus van Diane von Fürstenberg, die haar lijn intussen al ettelijke jaren verkoopt. En met succes.

De sleutel tot dat succes? “Ik heb het geluk in de beste winkels te liggen, met producten die relatief gezien niet zo heel duur zijn,” aldus de ontwerpster zelf. “Daarom zijn mijn producten erg in trek. Mijn instinct heeft me altijd gezegd de prijs niet te hoog te zetten.”

Volgens Greta Halfin valt de collectie in de smaak omdat “Diane een vrouw is die mét vrouwen vóór vrouwen werkt. Ze geeft ze tegelijk glamour. En ze voelt als geen ander de trends aan. Bovendien is de collectie enorm. Het gaat al om veel meer dan die ene wrap dress“.

De collectie van Diane von Fürstenberg wordt in België verkocht bij Greta Marta, Waterleidingstraat 58, Brussel (tel. 02 534 88 24) en in de gloednieuwe Diane von Fürstenbergwinkel, Steenhouwersvest 44, Antwerpen (tel. 03 213 14 24).

Meer info: www.dvf.com. Meer lezen: ‘Diane. A Signature life’ (Simon & Schuster, 1998) of ‘The wrap dress’, in de reeks ‘Mémoire de la mode’ van uitgeverij Assouline.

Veerle Windels