JURASSIC JAZZ

Austin (Texas).

Verleden maand vond in Austin (Texas) het West to South West-festival plaats. De hoofdstad van Texas ontving ruim achthonderd blues-, R&B- en jazz-groepen. De hoofdsponsor van dit evenement, een booming business voor de horeca, was Celis Brewery (zie Trends, 3 april 1997).

Het muziekfestival past bij het imago dat Austin zich toemeet : live music capital of the world. Maar wie hoopt in 6th Street drukbevolkt met dancings en cafés van live-amusement te kunnen genieten, komt bedrogen uit. Brallende bands voor lallende studenten kunnen de ware muziekliefhebber niet echt bekoren. Die vindt zijn gading in de twee topclubs van Austin : Anton’s voor blues-liefhebbers en de Elephant Room voor jazzomanen.

De eigenaar van de Elephant Room, de vaste Texaanse pleisterplaats van Clint Eastwood en Kevin Kostner, is Jean-Pierre “JP” Vermaelen. Deze Leuvenaar vader was directeur bij de stadsdiensten vertrok in 1983 naar de VS na het faillissement van de paddestoelenproducent waarvoor hij verkoopagent was. Hij kwam terecht in Austin, omdat jeugdvriend Luk “Bobo” Vanmechelen er sinds 1976 de Gambrinus uitbaatte. Vermaelen werkte een tijdje als ober en manager in deze zaak, die een ietwat chiquer imago had dan de doorsnee bar. Gambrinus waar ook de managers tot in de vroege uurtjes fuifden, met of zonder gasten sloot de deuren in 1990, toen het huurcontract van het pand niet kon worden verlengd. “We sloten net voor de periode dat Austin een explosie van cafés kende,” aldus Vermaelen. “Toen waren er tien cafés in 6th Street. Vandaag 150.”

Vermaelen en zijn stille vennoot David Chamberman, een liability-advocaat die 55 % van de aandelen in handen heeft, investeerden zo’n 70.000 dollar in een nieuwe zaak, de Elephant Room. De jazzclub dankt zijn naam aan het feit dat bij de verbouwingswerken mammoetbeenderen werden gevonden. “Na een week stroomde de zaak al vol,” herinnert JP zich, inmiddels 47 en een stuk bezadigder dan in de wilde jaren ’80. “We scoorden met de combinatie van het unieke kader een bruine kelder en kwaliteitsmuziek. Die konden we leveren omdat Tony Campise, de leider van onze vaste band, ook een booking agent is voor andere muzikanten.”

Een andere attractie van de Elephant Room was de aanwezigheid van 23 tapbieren op de kaart. “In 1990 was dit ongehoord,” aldus Vermaelen, die getrouwd is met de 36-jarige Rebecca. “Vandaag heeft iedereen een resem tapkranen achter de toog.” JP serveert trouwens naast het volledige assortiment van Celis ook enkele Vlaamse bieren. Voor een Duvel betaal je 4 dollar.

De Elephant Room, waar twintig personen werken, kende als gevolg van de toenemende concurrentie in Austin een omzetdaling van 5 %. “Maar we halen nog een winst van 7 % op een omzet van 700.000 dollar,” aldus Vermaelen. “Je hoort me dus zeker niet klagen.”

JEAN-PIERRE VERMAELEN (ELEPHANT ROOM, AUSTIN) Na zijn wilde jaren opent JP in 1990 in Austin een bruine jazzclub met speciaalbieren. Het begin van een trend.