Joint ventures

Drugs worden stilaan een legale business. Nieuw-Zeeland loopt voorop, maar zelfs de VS volgen.

Met een kwart miljard klanten en ongeveer 300 miljard dollar inkomsten per jaar zijn drugs een industrie waarvoor elke grote farmaceutische onderneming zou staan springen. Jammer genoeg betekent het wereldwijd verbod op de meeste partydrugs dat de markt grotendeels voorbehouden is aan criminelen. Maar daar komt verandering in, nu een aantal landen beginnen te experimenteren met regulering. In 2014 krijgen bonafide ondernemingen de kans om een business binnen te stappen die tot nu gemonopoliseerd werd door de maffia.

De teelt van cannabis is al verschoven van de studentenkamer naar de hoogtechnologische laboratoria. In Amerika doen beursgenoteerde firma’s als Cannabis Science en Medical Marijuana hun voordeel met de groeiende markt voor medicinale hasj. Die kan al voorgeschreven worden voor medisch gebruik in twintig Amerikaanse staten.

Op 1 januari 2014 komt Illinois erbij, en de volgende staat is wellicht Florida, waar een campagne in de steigers staat om medische marihuana in november 2014 toe te laten. Het zou de eerste zuiderse staat zijn waar zo’n wet wordt aangenomen. Ook al omdat de staat 20 miljoen inwoners telt, kan het betekenen dat “als Florida dit goedkeurt, het Congres overtuigd kan worden” voor een federale hervorming, zegt Ethan Nadelmann van de Drug Policy Alliance, die ijvert voor legalisering.

Op sommige plaatsen wordt de gebruikers van partydrugs zelfs de schertsvertoning van een doktersvoorschrift bespaard. Washington en Colorado hebben de teelt en verkoop van cannabis voor recreatieve doeleinden gelegaliseerd. Meer naar het zuiden staat Uruguay op het punt te volgen en in Mexico City wordt over een soortgelijke wet gedebatteerd. In Uruguay ligt de nadruk op thuisteelt: elk huishouden zou zes planten mogen hebben, en kleine coöperaties zelfs 99. Privéfirma’s zouden enkel mogen verkopen aan apotheken die over een staatslicentie beschikken.

Er zijn echter nog andere mogelijkheden voor narco-ondernemers. Neutra Corp, een Californische onderneming die gespecialiseerd is in ‘natuurlijke wellnessoplossingen’ (waaronder cannabis) denkt eraan zijn aanbod uit te breiden met verstuivers en andere cannabisaccessoires. Bovendien gaat de markt waarschijnlijk groeien omdat er nog andere initiatieven om recreatieve cannabis te wettigen op tafel liggen. Alaska, Arizona en Oregon zijn daarin de voortrekkers.

De andere coca

De legale drugbusiness blijft niet beperkt tot hasj. In sommige streken van Bolivië mogen de landbouwers coca telen, de grondstof voor cocaïne. President Evo Morales (zelf een cocakweker) beweert dat het ‘gewijde loof’ enkel geteeld wordt voor traditionele consumptie, waarbij de bladeren gekauwd worden of er thee van getrokken wordt om een cafeïneachtige kick te geven. Boliviaanse firma’s hebben een resem op coca gebaseerde producten uitgevonden, gaande van de ‘Coca Colla’-frisdrank tot tandpasta op basis van coca.

De grootste zakelijke kansen vallen misschien wel te rapen in Nieuw-Zeeland. In 2013 nam het parlement daar een wet aan om synthetische ‘legal highs‘ toe te laten en te reguleren. Die lokaal geproduceerde drugs bewogen zich geruime tijd op de grenzen van het verbod. Als de overheid een drug verbood, duurde het niet lang voor de producenten een nieuwe, zogoed als identieke, legale substantie op de markt brachten. Nu kunnen de drugsfabrikanten een aanvraag indienen voor een licentie van het ministerie van Volksgezondheid om de producten legaal te verkopen in erkende winkels of online. De veiligheidstests nemen naar verwachting achttien maanden in beslag, zodat de producten met vergunning wellicht net op tijd te koop zijn om van Kerstmis 2014 een knaller te maken.

Een waaier van substanties heeft in afwachting van de testresultaten al een voorlopige goedkeuring gekregen. Dat gaat van ‘Blueberry Crush’ en ‘Jungle Juice’ tot ‘Apocalypse’ en ‘POW’. Ook de fabrikanten zijn bekend. Sommige lijken huisfabriekjes te zijn, andere hebben kantoren op chique bedrijvenparken vlak naast multinationals.

De auteur is chef webredactie van The Economist en adjunct-samensteller van De Wereld in 2014

TOM WAINWRIGHT