Jean-Yves Thibaudet

Vrijdag 19 december, 20.00 uur, en zondag 21 december, 15.00 uur, Paleis voor Schone Kunsten, Ravensteinstraat 23, Brussel Info: tel. 02 507 82 00

J ean-Yves Thibaudet (°1961), een van de betere Franse pianisten, is een buitenbeentje. Zijn muzikale zijsprongetjes worden zeer kritisch onthaald… Die ‘sidekicks’ zijn nochtans niet zó uitzonderlijk en al evenmin recent. Jazzklarinettist Benny Goodman kwam op de Expo 58 in Brussel Mozart spelen (‘vermoorden’ vonden sommigen); pianist en dirigent André Prévin swingt niet als een echte jazzmusicus maar komt ook in dit genre aanvaardbaar uit de kleuren, Kiri Te Kanawa zingt met veel verve songs van Jerome Kern en ten slotte speelt jazzman par excellence Keith Jarrett al sinds jaar en dag Johann Sebastian Bach.

Samen met het Nationaal Orkest van België, onder leiding van Mikko Frank, vertolkt Thibaudet de twee fantastische pianoconcerto’s van Maurice Ravel (1875-1937). Met Ravel had de Franse wonderknaap altijd al een grote affiniteit. Amper negen jaar jong – hij had toen al zes jaar studie achter de kiezen – speelde hij voor een talrijk opgekomen publiek het Concerto in G. Het ‘andere’ pianoconcerto – pour la main gauche – schreef Ravel voor Paul Wittgenstein (broer van de filosoof Ludwig), die in de Eerste Wereldoorlog zijn rechterarm was verloren. Ravel was niet tevreden met de uitvoering en zei: “Mais ce n’est pas cela du tout”. Wittgenstein vond echter dat een oude pianist zoals hijzelf het niet kón laten klinken, waarop de componist antwoordde: “Ik ben een oude componist en wat ik schrijf, klinkt wél”. Daarmee was het meningsverschil niet bijgelegd. Zei Wittgenstein: “Muzikanten zijn geen slaven,” waarop Ravel repliceerde: “Dat zijn ze wel”.

Ravel zelf verklaarde dat het Concerto in D voor de linkerhand (een jaar eerder gecomponeerd dan het Concerto in G) veel jazzeffecten bevatte, maar dat de schriftuur tegelijk veel zwaarder was. Een kolfje naar de hand van Jean-Yves Thibaudet.

Het programma wordt aangevuld met de Symfonie nr. 5 “Reformation” van Felix Mendelssohn-Bartholdy.

Milo Derdeyn