JEAN-PIERRE HANSEN

Onrijpe kroonprins.

Jean-Pierre Hansen is een diplomaat en zal aan de Fransen ja zeggen en op zijn manier neen implementeren, aldus een ingewijde. De nog steeds jeugdige baas (50 j.) van Electrabel, en na 18 maart van Tractebel, werd gevonden en aangesteld door Philippe Bodson. Is hij voldoende rijp voor zijn moeilijk taak? In 1989 besloot Philippe Bodson als eerste sleutelzet voor de mondernisering van Tractebel om Ebes, Unerg en Intercom samen te voegen tot één electriciteitsbedrijf. Dat werd geleid bij de aanvang door de door de wol geverfde en oudere Jacques Coppens (Ebes) en een raad van bestuur van eerbiedwaardige wijzen van de drie ondernemingen. De keuze voor een gerontocratische aanpak was bewust. Te grote breuken met het verleden zouden ondermijnend hebben gewerkt.

In 1993 volgde fase twee van de fusie. Een nieuwe top. Jacques Coppens vertrok en 200 kandidaten werden, door een externe raadgever gescreend. Uit deze screening volgde de keuze voor Jean-Pierre Hansen. De jonge Ardennees won het pleit ten nadele van Jean-Pierre Depaemelaere, een leeftijdgenoot en een Vlaming. De benoeming van Hansen viel op het ogenblik dat Philippe Bodson zwaar onder het geschut lag van de Vlaamse pers over het provocatieve Franstalige overwicht in zijn algemene directie. Nadien stapten Jean-Pierre Depaemelaere (ex-Ebes, dan Distrigas) en Emmanuel Van Innis (ex-Ebes) naar de algemene directie als aanzet tot een vervlaamsing. Deze zal in de volgende ronde geprofileerder worden.

Jean-Pierre Hansen is, met de bekende Franse uitdrukking, nourri dans le serail. Hij is erg intelligent, een harde werker, een diplomaat. Van de eerste dag tot de laatste dag van elk jaar praat hij met de politici en met de intercommunales om de positie van Electrabel, tot voor de Europese energieliberalisering een feitelijk monopolie, te beschermen. Dat doe je niet door het gebruiken van stoute taal en door om de haverklap de sterkste mening te verwoorden. Zijn professorale inborst en uiterlijke helpen daarbij. Gaarne ontvangt Jean-Pierre Hansen zijn gesprekspartner bij een lichte avondmaaltijd en met een stapel tabellen en taartdiagrammen om op dat rustige ogenblik van de dag zijn gast te overtuigen dat Electrabel geen monopolist is. Als er vandaag een grotere keuzevrijheid ontstaat voor de Belgische elektriciteitsklanten, is het niet omwille van het grote enthousiasme van Jean-Pierre Hansen voor deze ontwikkeling.

Een Franstalige vriend antwoordt op de vraag of Jean-Pierre Hansen voldoende charisma heeft om Tractebel bruisend te houden: ” C’est l’habit qui fait le moine.”Een hoog Vlaams kaderlid in de provincie: “Ik, en ik ben daarin niet de enige, percipieer Jean-Pierre Hansen als een leider die ver van de basis staat. Een typische man van het centrale apparaat van Electrabel, van Brussel. Hij is erg verstandig en schrijft dikke turven over energie-economie die boven de pet gaan van het leeuwendeel van zijn medewerkers.” Jean-Pierre Hansen is Franstalig van bescheiden afkomst en spreekt bijna feilloos Nederlands; taal die hij jarenlang aan de KU Leuven ging oefenen bij de medewerkers van prof-taaltuinier Joos Florquin. Als des te ergerlijker werd zijn optreden voor enkele jaren ervaren in een parlementaire commissie voor het uitrustingsplan van de elektriciteitssector, waar hij met twee medewerkers de zeven Vlaamse en de twee Franstalige parlementairen uitsluitend in het Frans te woord stond, ook in reactie op de vragen die in het Nederlands werden gesteld.

Is dit wereldvreemdheid of een uiting van een regentenmentaliteit? Zoals bij de vraag die Trends hem drie jaar geleden voorlegde; om een tweespraak voor de lezers van dit blad te voeren met professor Aviel Verbruggen, energie-econoom, hoogleraar Ufsia en horzel op de huid van de Belgische energieproducenten. Het categorieke antwoord luidde: “Neen, met Verbruggen debateer ik niet want die heeft me publiekelijk beledigd.” Beide heren hadden inderdaad ooit voordien een kleine, woordelijke aanvaring bij een openbaar debat.

Frans Crols