Jean-Claude Juncker en het jongste euro-foefje

“Dit was het laatste maatregelenpakket”, zo orakelde Jean-Claude Juncker, de Luxemburgse eerste minister en voorzitter van de Eurogroep van ministers van Financiën.

Juncker refereerde aan de resultaten van de euro-top van 21 juli jl. Voeg deze kreet van Juncker maar gerust toe aan de lange lijst van uiterst ongelukkige – want snel door de feiten achterhaalde -uitlatingen van Europese beleidsmakers.

Het is inderdaad ronduit ontluisterend hoe die Europese bewindslui, in de woorden van de Financial Times, “tijdens de eurocrisis geen enkele gelegenheid lieten voorbijgaan om zichzelf in de voeten te schieten”. Geen bail-out voor Griekenland, Ierland, of Portugal, zo weerklonk steeds weer, zelfs tot enkele dagen voor die respectieve bail-outs een niet te negeren realiteit werden. Geen default van een euroloand, zo bezwoeren dezelfde bewindslui iedereen die het horen wilde. Griekenland is vandaag in default, ook al wil men het kindje die naam niet geven.

De uitlating van Juncker over “het laatste pakket” hoort bij dezelfde categorie van uitspraken. De soms meer dan verward om zich heen kijkende Luxemburger draagt zonder twijfel de gele trui onder de Europese bewindslui inzake ongelukkige citaten. Ter verontschuldiging van Juncker dient te worden aangestipt dat onder meer ook de Franse president Sarkozy zich in vergelijkbare termen uitliet over het resultaat van de jongste eurotop.

Waarom heeft Juncker (en dus ook Sarkozy) gegarandeerd ongelijk als hij over het “laatste pakket” heeft? Minstens vijf redenen kunnen hiervoor opgegeven worden:

• Het voorziene pakket helpt Griekenland nauwelijks vooruit. Het land zal nog dieper in recessie en tekorten wegzakken.

• Ierland en Portugal zullen snel vergelijkbare pakketten komen opeisen. Waarom zouden zij geen recht hebben op de voorkeursbehandeling die Griekenland krijgt?

• Op 21 juli werd o.a. beslist dat het stabilisatiefonds pro-actief zal kunnen optreden bij nieuwe problemen voor euro-lidstaten. De realiteit is echter dat dit fonds al zijn beschikbaar kruit (440 miljard euro) zal moeten gebruiken voor Griekenland, Ierland en Portugal. Komen Spanje en/of Italië echt in de problemen, dan gaat men onmiddellijk met de billen bloot.

• De top van 21 juli negeerde eens te meer de twee grote structurele problemen van de monetaire unie, zijnde een gebrek aan politieke unie en de precaire staat van de publieke financiën doorheen nagenoeg de hele monetaire unie.

• Steeds meer realiseert men zich op de markten dat de recentste stresstests van de Europese banken geen volledig inzicht boden in de ware toestand waarin het Europees bankwezen vandaag verkeert.