‘Je gouden kooi niet verlaten, dat is een luxeprobleem’

” Terwijl veel mensen praten over hun work-lifebalance, heb ik de voorbije jaren gemerkt hoe vooral mijn extraverte bezigheden en mijn introverte momenten in balans moeten zijn. Hoe mijn interactie met mensen voldoende moet worden afgewisseld met momenten dat ik aan introspectie kan doen. Daarin sta ik niet alleen. Toch zijn de meeste bedrijven – en bij uitbreiding onze hele samenleving – vooral geënt op extraverte mensen. Dat is misschien de reden waarom ik zelf lang niet besefte dat ook ik een introverte kant heb. Ik was van nature altijd al iemand die veel initiatief nam, of bijvoorbeeld de eindejaarsspeech gaf op de middelbare school. In mijn werk praat ik vandaag nog altijd met veel verschillende mensen. Mijn extraverte kant komt me dus vaak van pas. Maar door ook mijn introverte kant te voeden kan ik me enorm opladen. Bijvoorbeeld door veel te lezen en te schrijven.

“Nog voor de rest van het gezin wakker is, zit ik op weekendochtenden geregeld stukjes te schrijven in een stil huis. Over onze blended family, over wat ik heb geleerd als ondernemer, of over ‘de tafel’, zoals een recente map op mijn computer heet. De schrijfsels in die map gaan over de belangrijke momenten aan onze lange tafel. Daar zitten vaak een heleboel mensen rond. Vrienden, of onze vijf kinderen en hun partners. Het is aan die tafel dat verhalen worden gedeeld, en dat is toch wat er echt toe doet.”

Condition humaine

“Ook aan die tafel komt het me vaak van pas om te beseffen dat iedereen anders is. Extravert, introvert, of op een andere manier anders dan jijzelf. Het klinkt misschien vreemd, maar fictie heeft me daar enorm bij geholpen. In romans of televisiereeksen kom je vaak meer te weten over la condition humaine dan in een managementboek. Als het niet goed gaat in een bedrijf, een team of een familie, gaat het tenslotte vaak over elkaar niet begrijpen of over jezelf als norm nemen. Door veel te lezen en je te verplaatsen in de standpunten van verschillende personages, leer je daar anders naar te kijken.

“Al was er een tijd dat ik gewoon alles las wat ik te pakken kreeg. Tot de folders in de wachtzaal van de dokter toe. Ik ben iemand die zich anders snel verveelt. Ook in mijn werk heb ik veel nood aan afwisseling. Al vrij vroeg in mijn carrière heb ik trouwens helder voor mezelf benoemd welke elementen ik belangrijk vind in mijn werk. Je besteedt er zoveel uren aan, dan kun je er maar beter voor zorgen dat je er ook plezier aan beleeft. Het is belangrijk je op te laden in je vrije tijd, maar het is zeker even belangrijk je werkleven in te richten op een manier die jou gelukkig maakt.”

Durven springen

“Ik besef wel heel goed hoe bevoorrecht ik ben dat ik er zo naar kan kijken. Ik heb kunnen studeren en heb daarna vrij snel de stap gezet om ondernemer te worden. Daar horen wel risico’s bij, dus je zou kunnen stellen dat ik mijn carrière zelf heb opgebouwd. Maar toch is niet alles maakbaar. Niet iedereen kan een baan hebben waarin hij zich amuseert, zingeving vindt en vrijheid heeft. Als je pakweg als alleenstaande ouder een lening hebt af te betalen en je energiefactuur ziet verdriedubbelen, dan is je eerste prioriteit geld te verdienen om voor je kinderen te zorgen. Ik kan me indenken dat je dan wel een opdeling maakt tussen je werk en je leven.

“Bij andere mensen gaat het soms over durven te springen. De arbeidsmarkt is vandaag bijzonder krap. Er zijn zoveel mogelijkheden. Dan nóg de gouden kooi niet verlaten, dat is een luxeprobleem, hè. Soms moet je durven te gaan voor wat jou gelukkig maakt.”