Is paniek de juiste trend?

Bent u ze ook beu gezien: de koppen van de aanjagers van de nieuwe economie in België? Dan is niets menselijks u vreemd. Na jarenlang de voorplaten van magazines als Trends en kranten als De Financieel-Economische Tijd en L’Echo te hebben opgeleukt, is hun aantrekkingskracht verbleekt. U lust ze niet meer.

Laten we bekennen dat wij noch de overige economieverslaggevers vrijuit gaan voor deze ophemeling die nu passé is. Ook wij serveren liever vitale, geestdriftige ondernemers met een goed verhaal en de gretigheid om de wereld op te eten dan brave, doorgekauwde KMO’ers die rondes om hun kerktoren draaien, vandaag doen wat ze eergisteren deden en uitvoer beschouwen als het verkopen van hun zaakjes in ‘s Hertogenbosch of Cambrai. Dat daardoor de plezierigste kant van het zakenleven buitensporige belichting krijgt, is voorspelbaar. Dat de stevige, zei het routineuze sokkel en de funderingen van het bedrijfsleven worden weggevouwen op de diepste binnenpagina’s, is al even voorspelbaar.

Zoals een beurshype riskant hoge toppen scheert om nadien lachwekkend lage dalen te verkennen, vergaloppeert nieuwsgaring in tijden van businessbranie zich door het aandikken van de technohype om nadien te gaan tot op de rand van het verbranden wat men heeft aanbeden.

Die karikaturale zigzag hoeft niet. Het meest innovatieve deel van België in de jaren negentig – Vlaanderen met zijn nieuwe generatie beursgenoteerde ondernemingen, vaak hightechers – krijgt psychologische klappen, maar de structuur van de Vlaamse economie is gezond.

Hopen op de verrijzenis van L&H en Real Software is sympathiek en zij die zich daarvoor inzetten, verdienen alle lof. Maar het einde wenkt. De legal soap draait op volle toeren. Hopen op de verrijzenis van Sioen, Spector, Carestel, Xeikon en andere bedrijven is realistisch, want met tucht, kostenbewustzijn, koelbloedigheid en eventueel vers geld is er na de beursschokken ruimte voor een nieuw elan. Dit is de avant-garde. Meer eer en aandacht verdienen bedrijven als ACV International (zie blz. 25): knap, zeer rendabel en op hun wijze wereldburger.

Trends-Tendances publiceerde vorige week het onderzoek La Flandre s’essouffle-t-elle (Is Vlaanderen buiten adem)? Onze Franstalige zus interviewde Vlaamse bankiers, financiers en ondernemers. De trend van de analyse was: er vielen klappen, reputaties zijn beschadigd, maar de ruggengraat van de economie in Vlaanderen is ongebroken.

Dat kan men bevestigen. Waarom? Er zijn vandaag meer studenten aan de Vlaamse business-scholen dan een halve generatie geleden, er zijn vandaag meer leden van beleggingsclubs dan een halve generatie geleden, er zijn vandaag meer business angels dan een halve generatie geleden, er zijn vandaag meer private equity-aanbieders dan een halve generatie geleden, er zijn vandaag meer en betere economie-artikelen en dat over een bredere waaier van bladen en audiovisuele kanalen dan een halve generatie geleden, er zijn vandaag meer instellingen en verenigingen ( Instituut voor Bestuurders, Vlaamse Management Associatie, Vlam 21, Export Vlaanderen…) om de Vlaamse bedrijfsleiders te professionaliseren dan een halve generatie geleden enzovoort.

Het menselijke kapitaal groeit, het sociale kapitaal groeit, het financiële kapitaal groeit. We hebben nog alles te winnen.

Frans Crols