‘Velen hopen samen met Coucke dat hij zijn konijnenpoot niet is kwijtgespeeld’

“De zaak-Perrigo zal nog ruim drie jaar als een zwaard van Damocles boven het kluwen van beleggingen en bezittingen van Marc Coucke blijven hangen. Velen hopen samen met Coucke vurig dat hij zijn konijnenpoot niet is kwijtgespeeld”, zegt Trends-redacteur Bert Lauwers.

Dat het Amerikaanse Perrigo, sinds 2014 de eigenaar van Omega Pharma, zich bekocht voelt door Marc Coucke, is niets nieuws onder de zon. Dat de Amerikaanse farmagroep 1,9 miljard euro eist van Coucke en medeverkoper Waterland Private Equity, is dat wel.

Het doet alle waarnemers slikken, want dat bedrag vertegenwoordigt bijna de helft van het bedrag dat Perrigo bijna vier jaar geleden ophoestte. Coucke zelf kreeg bij de verkoop ruim 1,2 miljard euro, waarvan 620 miljoen in contanten en de rest in aandelen Perrigo. Met het cashgedeelte heeft Coucke intussen een serie fel gemediatiseerde investeringen afgerond, waarvan voetbalclub Anderlecht de meest recente is.

Hoe het zover is kunnen komen, is evenwel simpel: Perrigo wou zich met de aanschaf van Omega Pharma absoluut versterken in zijn pogingen om zelf kandidaat-overnemer Mylan af te schudden, en was daarvoor bereid zeer diep in de geldbeugel te tasten.

De in onderhandelingen meesterlijke Coucke greep zijn kans, met als gevolg dat Perrigo inderdaad te veel betaalde voor wat het in handen kreeg. Perrigo, jarenlang een superaandeel op Wall Street, moest noodgedwongen een rist afboekingen doen op zijn Belgische investering, terwijl de resultaten en de aandelenkoers forse klappen kregen.

Geen wonder dat de eigen aandeelhouders furieus reageerden en verhaal zochten bij het management, waar CEO Joe Papa, die de deal met Coucke had beklonken, intussen al mocht beschikken.

Perrigo had dus dringend een zondebok nodig, als ideale bliksemafleider voor de opstandige aandeelhouders. Dat de schuld voor desastreus uitgedraaide overname dus volledig bij Coucke en co zou worden gelegd, lag voor de hand.

En sindsdien stelt Perrigo dat Omega Pharma de omzet op frauduleuze wijze zou hebben opgesmukt. Nochtans heeft Coucke dat altijd met klem ontkend en heeft hij erop gewezen dat Perrigo maandenlang de boeken van Omega Pharma onder de loep heeft genomen voor de deal werd beklonken.

En nu zijn er dus die ‘Amerikaanse toestanden’, zoals Coucke het zelf stelt. En gelijk heeft hij. Perrigo weet uiteraard dat het zo hoog mogelijk moet mikken, om hopelijk een deel van dat bedrag toegewezen te krijgen. Het gevraagde bedrag van 1,9 miljard euro komt overigens ruwweg overeen met de verloren beurswaarde sinds de overname van Omega Pharma.

Coucke lijkt in het zakenleven, gezien de lange reeks successen, steeds een konijnenpoot als geluksbrengertje te hebben meegedragen. Geen wonder dat hij er nu de moed in houdt, en laat weten alle vertrouwen in de toekomst te hebben. Maar absolute zekerheid dat dit goed zal uitdraaien, heeft hij natuurlijk niet.

De hele zaak, die wordt beslecht door een arbitragecommissie, zal nog ruim drie jaar als een zwaard van Damocles boven zijn kluwen van beleggingen en bezittingen blijven hangen.

Gezien zijn spectaculaire parcours van investeringsactiviteiten sinds de verkoop van Omega Pharma, betekent dit dat velen samen met Coucke vurig hopen dat hij zijn konijnenpoot niet is kwijtgespeeld.