Leon Black: Financiële meester in Wall Street

Het kleine Resilux uit Wetteren krijgt te maken met een van de briljantste maar ook beruchtste financiers van Wall Street.

Apollo Global Management wil een belang nemen in Airopack Technology Group (ATG). Dat is de Nederlands-Zwitserse partner van het Vlaamse Resilux in Airolux. De joint venture maakt Airopack, een verpakking voor cosmetica die drijfgassen overbodig maakt. Het potentieel voor de ‘Uber van de verpakkingen’ lijkt enorm.

Apollo Global Management wil met een kapitaalinjectie van 120 miljoen euro het chronisch deficitaire ATG overeind helpen. Maar alleen op voorwaarde dat Resilux wordt uitgekocht uit de joint venture Airolux.

In Wetteren kunnen ze maar beter op hun hoede zijn. Eind 2014 beheerde Apollo Global Management 160 miljard dollar, Resilux had toen een omzet van 282 miljoen euro. De CEO en voorzitter van de raad van bestuur, Leon Black, is een naam als een klok in Wall Street. De New Yorker, “groot als een beer” en vaak slordig gekleed, heeft vier decennia ervaring in de financiële wereld. Met bijna 900 miljoen dollar loon in de jaren 2013 en 2014 is hij een van de best betaalde managers ter wereld. Forbes schat zijn fortuin 4,5 miljard dollar, goed voor plaats 94 op de rijkenlijst van het Amerikaanse zakenblad.

25 procent rendement

Begin februari 1975 sprong Leons vader Eli uit de 44ste verdieping van de PanAm-toren in Manhattan. Hij leidde United Brands (bekend van de Chiquita-bananen) en werd beschuldigd van omkoping van een minister in Honduras, die de uitvoerbelasting voor bananen zou verminderen.

Zoon Leon zou toen gezworen hebben dat hij ooit de rijkste man ter wereld zou worden. Met een MBA van Harvard op zak, trok Leon naar Drexel Burnham Lambert. De bank werd bekend en berucht voor haar ‘rommelobligaties’, uitgegeven voor met veel schulden overgenomen bedrijven, maar met als tegenprestatie een hoog rendement. Leon Black werd er het hoofd fusies en overnames. Zijn voormalige baas herinnerde zich Black als een man die de hele dag werkte, nadien de hele nacht ging fuiven in New York, en dan opnieuw de hele dag kwam werken. Black was bovendien intelligenter en dacht meer strategisch dan zijn collega’s. Drexel Burnham Lambert ging in 1990 failliet, na juridische onderzoeken tegen de ‘rommelobligatiekoning’ Michael Milken.

Leon Black startte in 1990 met Apollo, en trok de lijn en de ervaring van Drexel Burnham Lambert door. Het fonds koopt ondergewaardeerde en/of slecht geleide ondernemingen. De overnames gebeuren soms met veel schulden, die worden terugbetaald door het overgenomen bedrijf. Black en zijn partners doen dat met succes: het gemiddelde jaarrendement sinds 1990 op de door hen beheerde activa bedroeg 25 procent einde 2014.

In de jaren negentig was een van de belangen Samsonite. In 1998 werd de Vlaming Luc Van Nevel de CEO van de kofferproducent. “Ik was best tevreden met Apollo als partner”, blikt de Trends Manager van het Jaar 1990 terug op die periode. “Je moet uiteraard weten waarvoor die durfkapitaalfondsen staan: ze steken heel veel schulden in de onderneming. Dat creëert veel stress bij het management. Maar Apollo heeft me ook altijd financieel gesteund als ik met uitbreidingsplannen kwam, bijvoorbeeld in Azië. Apollo was ook het enige investeringsfonds waarvan de mensen in de fabrieken en naar de machines kwamen kijken. Leon Black was toen een heel ambitieuze veertiger. Hij kan zich met uitstekende mensen omringen. En hij stuurt me nog elk jaar een nieuwjaarskaartje, met een foto van zijn kinderen en kleinkinderen. Een echte familieman, met menselijke trekjes. Toch wel een zeldzaamheid, in die wereld van de durfkapitaalfondsen”.

De Schreeuw

Maar de familieman laat ook graag het geld rollen. In 2011 vierde hij zijn 60ste verjaardag. Elton John was de gastzanger, en kreeg voor zijn anderhalf uur durend optreden “minstens een miljoen dollar”, schreef The New York Times.

Leon Black is ook een verwoed mecenas en kunstliefhebber. “Kunst en literatuur maken het verschil tussen ons en barbaren”, motiveert de financier. In 2012 kocht hij een van de vier versies van ‘De Schreeuw’, het schilderij van Edvard Munch. Kostprijs 120 miljoen dollar, tot vandaag een record voor een schilderij. Van Black wordt niet voor niets beweerd dat hij één miljard dollar uitgeeft zoals een normale sterveling dat doet met tien dollar.