(Infra)structureel fout

Maar het geknoei bij de afwikkeling is een blamage, onwaardig voor wie zichzelf het etiket ‘Manager van de overheid’ toebedeelt. Trends schreef op 7 december 2000 (blz. 53) dat Sabena op een crash afstevende. De federale regering had tot 29 oktober 2001 nodig om wakker te schieten, en te beginnen denken aan zoiets als financiers voor een opvolger. Het gevolg: DAT begint pas vijf dagen na het faillissement, en nog steeds niet in een nieuwe vorm, met zijn maidentrip naar Genève. De overlevingskansen van DAT-plus _ voor zover het project economische en niet louter sociale doelstellingen nastreeft _ werden nodeloos in gevaar gebracht.

Je kunt moeilijk de toestemming van de curatoren krijgen vóór het faillissement is uitgesproken. Maar geldschieters zoeken, een businessplan schrijven en toestemming vragen bij de Europese Commissie kunnen wél op voorhand. Zeker met de discretie waarop Daems zich beroept om op elke zinnige vraag te antwoorden: “Meer kan ik u daarover niet zeggen.”

De Europese Commissie werd voor voldongen feiten geplaatst: het overbruggingskrediet werd al op de rekening van DAT gestort nog voor de vraag om goedkeuring werd gesteld. Een vraag die al voor het faillissement beantwoord had moeten zijn. Die misschien zelfs nooit had moeten worden gesteld, als de zoektocht naar privé-geld eerder had kunnen beginnen.

Dat premier Guy Verhofstadt ( VLD) zichtbaar opgelucht was dat hij de verdere afwikkeling van de heropstart naar de privé-sector kon doorschuiven, is begrijpelijk. In een concurrentiële sector als de luchtvaart is er geen plaats voor bedrijven die louter op staatssteun vegeteren.

Maar de opluchting is ook symptomatisch. Infrastructuur _ beton, maar ook Sabena en het onderwijs _ is sinds jaren geen prioriteit voor Belgische regeringen. Paars-groen is daar helaas geen uitzondering op. Zaventem heeft geen HST-verbinding, en dreigt ‘dus’ een bushalte te worden in het internationale luchtverkeer. De desinteresse in Sabena was bijna hallucinant. Over de NMBS (zie blz. 32) worden politieke veldslagen uitgevochten, maar slechts zelden is een langetermijnvisie daarvan de inzet.

Niet dat dit louter een federale kwaal is. Het Deurganckdok op de Antwerpse Linkeroever zal er wellicht wel komen, maar over het verkeersinfarct dat dit na 2005 vijf jaar lang zal opleveren _ zonder afdoende ontsluiting over spoor of weg _ wordt nauwelijks gerept. De oplossing van het Antwerpse mobiliteitsprobleem waarmee Vlaams minister van Verkeer Steve Stevaert ( SP.A), provinciegouverneur Camille Paulus en de privé-sector komen aandragen, komt vooral neer op een debudgetteringsoperatie.

De Belgische economie leeft van zijn dienstensector en zijn functie als draaischijf van Europa. Dat gebrek aan interesse voor die kernactiviteiten is _ naast de sociale catastrofe _ het echte drama van het Sabena-dossier.

Luc Huysmans