Indringers

In zowel “Eggs” van debutant Bent Hamer als “The Village of the Damned” van veteraan John Carpenter wordt een gestructureerde leefgemeenschap verstoord door een indringer.

” Eggs” is het originele regiedebuut van de Noorse regisseur en scenarist Bent Hamer. In dit tragikomisch Kammerspiel wordt de bijzonder geordende levenswijze van twee broers, Moe en Pa, door elkaar gehaald door de komst van Pa’s Zweedse zoon Konrad. De namen van beide broers liegen er niet om : elk speelt zijn rol en elk heeft zijn eigen rituelen. Hun huis is een soort cocon, waarin de twee broers gedurende jaren met hun eenzaamheid hebben leren omgaan. Hun bijna mechanisch gestructureerd leventje lijkt doelloos en levenloos.

Hierin wordt verandering gebracht door de aan zijn rolstoel gekluisterde Konrad. Zijn nukkig en veeleisend gedrag is dat van een kind, wat het gezinspatroon van Moe en Pa vervolledigt en uiteindelijk uit elkaar scheurt. De eieren uit de titel slaan enerzijds op de verzameling vogeleieren die Konrad voortdurend als een vreemdsoortig speelgoed onder zijn armen geklemd houdt. Daarnaast symboliseren ze voor Hamer de relatie tussen de mensen onderling : hun verleden, heden en toekomst.

Hamer vertelt zijn minimaal verhaal in een nauwgezette en strenge beeldregie. Zijn observatie is afstandelijk, zijn humor absurd en vol understatements. Naarmate de film vordert, maakt deze gezapige toon plaats voor een donkere teneur. Een voor de hand liggende evolutie in een film die met zo’n warmte en scherp opmerkingsvermogen op een frisse manier in het “verstoorde” leven van twee kranige bejaarden duikelt. John Carpenters remake van ” The Village of the Damned” brengt eenzelfde storingselement van familiaal geluk. Bij Carpenter staat de “indringer” echter in het teken van het kwaad. Hij krijgt vorm in een door een buitenaardse intelligentie verwekte groep kinderen. Deze zijn erg slim, bewegen zich op eenzelfde mechanische manier voort en hebben een uniforme glaciale blik en spierwitte haarkleur. Terwijl Wolf Rilla‘s verfilming uit 1960 van John Wyndhams boek ” The Midwich Cuckoos” nog een verholen waarschuwing inhield tegen het “rode” gevaar, spitst Carpenter zich toe op de strijd van het individu tegen zijn evenbeeld. Het kind, als symbool van onschuld, wordt in “The Village of the Damned” een ontwrichtend element, dat terreur zaait in de zorgeloze gezinsharmonie. Carpenter is een voortreffelijk genrefilmer. Zijn ” Assault on precinct 13“, ” Halloween“, ” Fog“, ” The Thing” en ” Prince of Darkness” mogen terecht klassiekers van de huiverfilm genoemd worden. “The Village of the Damned” is evenwel té onpersoonlijk en té vakkundig om echt aan te spreken.

PIET GOETHALS

Eggs Frisse duik in het verstoorde leven van twee bejaarde broers.