Incestueus huwelijk

De twee Belgische dochters van Randstad, Interlabor Interim en Randstad Interim, fuseren. Randstad Interlabor wordt nog steviger en nagenoeg onbereikbaar marktleider. Maar levert de fusie ook extra groei op?

De uitzendwereld wordt steeds internationaler. Een organisatie als het Nederlandse Randstad – met 170 miljard frank omzet het nummer drie in de wereld – sluit meer en meer contracten over de landen heen.

“Yes, in Spain we have Randstad Trabajo Temporal, in Germany Randstad Zeit-Arbeit, in the United States Randstad Staffing Services, in France Randstad Intérim and in Belgium Interlabor Interim.”

“Interlabor??”

“Yes, that’s Randstad in Belgium, but that is a long story.” En dan maar hopen dat de internationale klant nog nooit heeft gehoord van Randstad Interim in België.

Vanaf 29 maart komt er een einde aan die “long story” (zie kader: A long story). Dan fuseren de beide Randstad-dochters, Interlabor Interim en Randstad Interim. De nieuwe naam wordt voorlopig Randstad Interlabor om binnen een jaar à anderhalf jaar gewoonweg Randstad Interim te worden. Een gewaagde operatie, want Interlabor is marktleider met 22% marktaandeel, terwijl Randstad als het nummer vijf met 5% marktaandeel lang niet zo bekend is.

“Er zijn twee redenen voor deze beslissing,” zegt Chris Van Steenbergen, gedelegeerd bestuurder van Interlabor. “Ten eerste wil Randstad een zeer grote internationale speler worden met een focus op West-Europa en Noord-Amerika, en daarvoor moeten we een sterk internationaal merk neerzetten. En dat is Randstad. Alleen in België hadden we nog een andere naam. Ten tweede willen we door de integratie een groter draagvlak creëren op de Belgische markt.”

Door de fusie wordt Randstad Interlabor met 27% marktaandeel (17,85 miljard frank omzet) stilaan onbereikbaar voor eerste volger Vedior Interim (18%). Tien jaar geleden hadden de twee vennootschappen samen 17%, Vedior (toen nog Gregg) had 15%.

Geen opgedrongen fusie

De fusiebeslissing werd in de tweede helft van 1998 genomen. “Ze werd niet door Nederland opgedrongen,” bezweert Chris Van Steenbergen. “Eigenlijk waren wij beide in België en ook de moedermaatschappij in Nederland gelijktijdig erover aan ‘t denken. Onze beide directiecomités hebben de grote lijnen uitgewerkt. Half januari zijn we dan met een vijftigtal regiomanagers en afdelingsverantwoordelijken twee dagen de bossen nabij Dinant ingetrokken. Daar hebben we de fusie verder vorm gegeven. Vervolgens hebben we de 200 office managers samengebracht en daarmee de lijnen weer verder uitgezet.” En afgelopen maandag 8 maart werd het voltallige personeel – 870 werknemers – op de hoogte gebracht.

In grote lijnen

blijft de operationele structuur zoals ze was. In sommige steden is er een overlapping van kantoren. Maar meestal kon dat worden opgelost door een opsplitsing naar specialisatie. Uiteindelijk zal de fusievennootschap 130 kantoren tellen, vijf minder dan de 105 van Interlabor en de 30 van Randstad vandaag. Personeel wordt er echter niet ontslagen.

Omdat Randstad en Interlabor tot dezelfde groep behoren, zijn er al veel parallellen. Zo is bijvoorbeeld – erg belangrijk bij fusieoperaties – het automatiseringssysteem fundamenteel hetzelfde. Ook de loon- en arbeidsvoorwaarden lopen parallel, als we abstractie maken van een maaltijdcheque van 195 tegenover 190 frank. “Zijn er toch verschillen, dan kiezen we voor de beste van de twee,” zegt Chris Van Steenbergen.

Qua cliënteel is er weinig overlapping, volgens Paul Van der Straeten, algemeen directeur van Randstad Interim. “We vullen elkaar aan,” zegt hij. “Randstad heeft 50% bedienden, 50% arbeiders. Interlabor haalt eerder 65 à 70% arbeiders. Ook de aanpak is verschillend. Randstad is soepel, vlug op de bal en heeft een challenger mentaliteit. Interlabor is marktleider, en daardoor meer solide en krachtig.”

Het risico van de fusie

is dat het soepele van Randstad verloren gaat en dat daardoor klanten afhaken. En dat uiteindelijk 22 plus 5 niet 27 maar 25 wordt. Paul Van der Straeten en Chris Van Steenbergen weten dat ook, maar zij denken eerder dat 22 plus 5 meer dan 30 kan worden. “Daarom moeten we absoluut nieuwe producten en nieuwe specialisaties ontwikkelen,” zegt Chris Van Steenbergen. “Ik denk bijvoorbeeld aan een poolvorming voor callcenters. Randstad heeft ervaring met poolvorming voor de horeca (200 à 300 uitzendkrachten die voor vijf à zes werkgevers werken). We willen ook meer en meer een strategische human resources partner worden voor een aantal grote klanten, waarbij we niet alleen de leverancier van handjes en voetjes blijven, maar ook werving en selectie doen en flexibiliteitsanalyses uitvoeren. We moeten opnieuw voorsprong nemen. En dat kunnen we door het groter draagvlak dat we nucreëren. We kunnen nu makkelijker mensen vrijmaken om die nieuwe ontwikkelingen uit te denken.”

Verschilden de prijzen van Interlabor en Randstad? En kan een fusie en gelijkschakeling van de prijzen klanten afschrikken? Chris Van Steenbergen en Paul Van der Straeten kijken wat onwennig naar elkaar. Er valt een giechelende stilte. “We kenden elkaars prijzen niet, we waren échte concurrenten hoor, ook al zaten we in hetzelfde gebouw,” zegt Chris Van Steenbergen dan. “Maar eigenlijk zijn er fundamenteel geen prijsverschillen.”

Eén algemeen directeur volstaat

De office managers kunnen bijna allemaal op hun plaats blijven zitten, de regiomanagers ook, omdat de regio’s in oppervlakte wat kleiner zijn gemaakt. Maar aan de top is er slechts plaats voor één algemeen directeur. En die mag natuurlijk door de grootste van de twee partners geleverd worden: Chris Van Steenbergen (42 j.) wordt algemeen directeur van Randstad Interlabor. De 47-jarige Paul Van der Straeten blijft echter een belangrijke rol spelen, ook al heeft hij nog geen formele titel. Het samenspel tussen beiden kan een meerwaarde geven, want Chris Van Steenbergen zit nog maar een jaar op zijn zetel bij Interlabor, hij heeft een internationale carrière achter de rug buiten de uitzendwereld (zie Trends, 5 maart 1998). Paul Van der Straeten daarentegen heeft vijftien jaar lang in de sector aan de top gestaan. “Weet je, na vijftien jaar is die functie van algemeen directeur wat gedemystificeerd. Ik hoef die status niet meer,” relativeert hij. Als hij dat echt meent, is een van de belangrijkste hinderpalen om een fusie te doen lukken, weggenomen. Het is nu aan de markt om te tonen of ze al of niet gelooft in de meerwaarde van de nieuwe combinatie.

GUIDO MUELENAER