IN DE WARANDE. MEER DAN VERANKERINGSKLUB ?

Moeilijke ekonomische en institutionele vraagstukken waren nooit het geliefkoosde terrein van de traditionele Vlaamse Beweging. Verdrukking van taal en kultuur is zoveel manifester, grijpt recht naar het hart. Het verklaart mede de krisis in de Vlaamse Beweging. Het taal- en kultuurflamingantisme is uit de tijd voor Vlamingen die verder dan 10 kilometer van Brussel wonen. Maar in het ekonomische en bestuurlijke veld valt nog een lange weg af te leggen, daarover is zowat het verenigde Vlaams parlement het eens. Dat veld ligt echter bezaaid met complexe hindernissen als afcentiemen, konfederalisme, responsabilizering, subsidiariteit…

Het Vlaamse parlement installeerde zopas een kommissie om de Vlaamse verkozenen naar de volgende staatshervorming te gidsen. De kommissie kan haar oor best eens te luister leggen “In de Warande”, de denkgroep waarin prominente Vlamingen uit de bedrijfswereld en de akademische kringen nadenken over de ekonomische toekomst van Vlaanderen, Lodewijk De Raet achterna. De Warandegroep vergadert vandaag over de problematiek van de Vlaamse verankering. De groep wil echter niet versleten worden voor verankeringsklub. Uitleg van voorzitter René De Feyter, ex-topman van het Vlaams Ekonomisch Verbond en thans voorzitter van Uitgeversbedrijf Tijd (De Financieel-Ekonomische Tijd).

– RENÉ DE FEYTER. Neen, neen, wij zijn geen pure verankeringsgroep. Het is louter toevallig dat we dit tema eerst behandelen. Het staat nu eenmaal in de aktualiteit. Ons blikveld is echter ruimer. Ons volgend standpunt zal bijvoorbeeld handelen over solidariteit, in het licht van de hervorming van de sociale zekerheid. We zullen nagaan wat solidariteit eigenlijk is. Uiteraard zal dit begrip ook toegepast worden op de verhoudingen tussen Vlaanderen en Wallonië.

– De nieuwe Vlaamse Ekonomieminister Eric Van Rompuy neemt het woord “verankering” niet langer in de mond. U wil het vuur, aangewakkerd door diens voorganger Luc Van den Brande, brandend houden ?

– De benadering van Van Rompuy is positief. Wij staan daar achter. Wij vinden ook dat je eigenlijk niet meer van “verankering” hoeft te spreken. Waar gaat het eigenlijk over ? Industrieel beleid, gericht op het in eigen handen houden van ekonomische beslissingscentra, zoals dat in andere landen gebeurt. Verankering is zo evident, zo logisch als maar kan. Er is nood aan een demystifikatie van het tema. Daarom willen we niet meer diskussiëren over de zin en onzin, maar kijken hoe we er iets kunnen aan doen. Zo komen we onder meer tot de konklusie dat Vlaanderen over meer fiskale bevoegdheden moet kunnen beschikken.

– Het Vlaamse verankeringsdebat heeft ook een politieke dimensie, uitgaande van de diagnose dat vooral de greep van Frankrijk op de Vlaamse ekonomie toeneemt via een objektief bondgenootschap met het Franstalig-Belgische ekonomisch establishment. Bent u het eens met die diagnose ?

– Dat zal wel juist zijn. We moeten dat goed in het oog houden, daarvan ben ik overtuigd. Maar het is niet alleen een probleem van Franse invloed, ook van Amerikaanse of Duitse. We mogen het ook niet te extreem stellen. We zijn sterk afhankelijk van buitenlandse investeringen. Wij willen het debat opentrekken.

– Het VEV is nooit tot een uitgewerkt standpunt omtrent Vlaamse verankering gekomen. Het Verbond van Belgische Ondernemingen heeft wel expliciet stelling genomen voor een Belgische verankering. Hoe komt dat ?

– Het VEV heeft in de jaren tachtig enorm aan de kar van de regionalizering getrokken. Ook de jongste jaren werd het pleidooi voor meer regionale, in het biezonder fiskale autonomie voortgezet. We hebben ons bij het VEV meer gekoncentreerd op het hoe, zonder het woord verankering zelf te gebruiken. In het Strategisch Plan van het VEV staan her en der aanbevelingen, de bevordering van risicokapitaal bijvoorbeeld, die allemaal samen neerkomen op een verankering.

– Hebt u destijds als gedelegeerd bestuurder van het VEV vanuit de raad van bestuur enige weerstand ervaren tegen het beklemtonen van de nood aan verankering ?

– Neen, dat heb ik niet ervaren. Kijk, om resultaten te halen, is het goed om de zaak eens vanuit een andere hoek te benaderen, zoals nu ook Van Rompuy doet, zonder altijd hetzelfde te herhalen.

– Zet de overtuigde Vlaamse autonomist De Feyter bij de Warande-groep het werk verder dat hij bij het VEV van de communautair gematigde opportunist Johan De Muynck niet kon afwerken ?

– Dat soort uitspraken laat ik voor uw rekening. Daar wens ik niet op in te gaan.

– Ziet u de Warande-groep als een deel van de Vlaamse Beweging ?

– Vanaf het ogenblik dat je in en voor Vlaanderen iets doet, ben je lid van de Vlaamse Beweging. Tenminste, zo heb ik dat altijd bekeken.

– Is het uw ambitie de ekonomische denktank te worden van de Vlaamse Beweging ?

– Het zou schitterend zijn, mochten we daarin slagen.

– Op uw ledenlijst staan naast academici en advokaten vooral mensen uit werkgeverskringen. Vakbondsmensen worden niet aangezocht ?

– Jawel, er zijn kontakten met de syndikale wereld. Maar het is nog wat vroeg om daar meer over te zeggen. Het moet wel duidelijk zijn dat iedereen in persoonlijke naam deelneemt, zonder enig cachet van welke drukkingsgroep ook.

– Vormde de Coudenberg-groep een inspiratiebron voor de initiatiefnemers van de Warande-groep ? Wat Coudenberg aan lobbywerk verricht ten bate van het Belgisch unionisme, kan de Warande ook ten gunste van meer Vlaamse autonomie ?

– Onze struktuur is te vergelijken met die van de Coudenberg, maar naäpen, neen, zo zijn we niet.

– Wie zijn uw sponsors ?

– Wij hebben geen sponsors. Vergaderen of een perskonferentie organizeren kost toch geen geld ? Geen zotte kosten bij ons. Wij zijn de Belgische staat niet.

JAN VAN DOREN

RENÉ DE FEYTER (WARANDE-GROEP) “Het zou schitterend zijn indien we de ekonomische denktank werden van de Vlaamse Beweging. “