I’m feeling ducky

Nieuwe zoekrobots staan klaar om Google het vuur aan de schenen te leggen. Ze hanteren dezelfde basisprincipes als hun grote concurrent, maar ze respecteren de privacy van hun gebruikers.

Toen de internetgebruikers begin deze eeuw voor het eerst de homepage van Google bezochten, wisten ze niet wat ze van de nieuwe zoekrobot moesten denken. Hij beloofde beter en sneller resultaat, maar waar stond alles? De kolossen van die tijd — AltaVista, Excite en Yahoo! — propten hun homepages vol met tientallen links. Google had alleen een logo, een zoekveld en twee knoppen. Het design was adembenemend eenvoudig en droeg, samen met de zoekresultaten, bij tot Googles uiteindelijke klim naar de wereldoverheersing. De mensen hadden gewoon te veel van het teveel.

Iets soortgelijks staat te gebeuren in 2013. In het voorbije jaar raakte Google verwikkeld in een discussie over privacy. In maart nam de Franse privacywaakhond het nieuwe privacybeleid van de zoekmachine onder de loep; in augustus gaf de Amerikaanse Federal Trade Commission het bedrijf een boete van 22,5 miljoen dollar omdat het de gebruikers van Safari, de browser van Apple, zonder toelating traceerde. De beproevingen van Google speelden zich af tegen een achtergrond van privacydiscussies die over heel de wereld woedden. Nooit tevoren was privacy zo openbaar.

Wie onverwachts profijt kan halen uit de grotere aandacht voor privacy zijn ondernemingen zoals DuckDuckGo, een zoekrobot die belooft dat hij de zoekgeschiedenis van zijn gebruikers niet bewaart, hun bewegingen niet volgt en resultaten aflevert op basis van wat hij denkt van hen te weten.

Hoewel DuckDuckGo in zijn vormgeving het intussen standaard geworden sjabloon van Google volgt — en zelfs een ‘I’m feeling ducky’-optie heeft — gaat het toch uit van de notie dat zoekrobots goede resultaten kunnen opleveren zonder meer van de gebruikers te weten dan de gebruikers zelf. Het aantal opzoekingen dat DuckDuckGo te verwerken kreeg, is het voorbije jaar meer dan verdrievoudigd.

Een andere zoekrobot die klaarstaat om op de voorgrond te treden, is Wolfram Alpha, een ‘computergestuurde kennismachine’ die al erg populair is bij de geeks. Haar sterkte schuilt in het feit dat ze ruwe gegevens overal op het web ophaalt en daarmee een antwoord brouwt op vragen die in eenvoudig Engels worden gesteld.

Beide zoekrobots gaan uit van hetzelfde idee waarmee ook Google van start is gegaan: dat zoeken eenvoudiger moet en kan. Een vijftiental jaar nadat Google werd uitgedacht, heeft zijn homepage zijn eenvoud behouden. Maar de resultaten die Google opdist, zijn nu doorspekt met advertenties, ‘linkbait‘ en websites die zorgvuldig gekalibreerd zijn om te werken met zijn algoritmen. In 2013 betekent eenvoud voor de gebruikers dat de antwoorden hen niet overdonderen en dat de diensten die hen die leveren hen niet achtervolgen.

DE AUTEUR IS REDACTEUR ECONOMIE VAN THE ECONOMIST.

LEO MIRANI