“Ik wil opnieuw kunnen lachen”

Lara Tadiotto stuurt haar leven een nieuwe richting uit.

Het was een hectisch seizoen voor Lara Tadiotto, de profspeelster van de golfclub Empereur . In de States moest ze telkens haar stek proberen af te dwingen in de Tour voor vrouwen. Met een kaart als invaller nam ze er deel aan de toernooien waarvoor zich geen 144 speelsters hadden ingeschreven. “Ik ben er niet in geslaagd om dat deelnamerecht te behouden en zal eind 2006 dus opnieuw de kwalificaties moeten spelen. Technisch gezien, was mijn gemiddelde in de putting en qua birdies uitstekend, maar ik sloeg te veel bogeys.”

Gelukkig kan Tadiotto nog terecht op het Europese continent. “Ik heb nog altijd mijn kaart voor de Europese Tour, want ik nam deel aan acht toernooien en eindigde op de 69ste plaats in de Orde van Verdienste.”

Haar moeilijke seizoen laat ondertussen wel fysieke sporen na. “Ik sukkelde met tendinitis in de linker pols en had ook nog een cyste in het gewricht van die pols. Die moet ik nu laten wegnemen. Ik zal ongeveer twee maand moeten rusten.” Tadiotto geeft toe dat ze ontgoocheld terugkeerde uit de States. “Ik speelde minder toernooien dan ik had gehoopt. Tegelijk waren er ook goede momenten, en ik ken ook de antwoorden op de vragen waarmee ik worstel. Het moeilijkste was dat ik tien maand weg was van huis. Dat ik iedere maandag naar een andere stad en een ander hotel moest. En dan al die vliegtuigen. Het duurde allemaal veel te lang, maar ik hield vol tot het einde. In Amerika heb ik ingezien dat alleen goed getrainde oorlogsmachines de top bereiken.”

Het voorbije jaar was voor Tadiotto ook een keerpunt. “Volgend jaar word ik 35. Ik speelde elf jaar lang in verscheidene Tours, overal in de wereld, en op financieel gebied is het een nuloperatie geworden. Ik vond telkens opnieuw de nodige middelen om te spelen, maar ik sloot ook weer elk seizoen af met de prangende vraag hoe ik de volgende winter zou overleven. Dat gaat aan je knagen, als de jaren voorbijglijden en als je buiten de golfsport niets hebt opgebouwd. Dat zorgt voor grote negatieve spanning. Gelukkig ontmoette ik heel wat mensen die me geholpen hebben, vooral in de Empereur en in mijn Pro Am. Het enige wat ik vandaag heb, is mijn passie. Een thuis heb ik niet, een auto ook niet, en vooral geen zekerheid. Nu heb ik zin om een ander leven op te bouwen, vrienden te hebben die ik geregeld ontmoet en vooral een veel stabielere job. Mijn nieuwe doel is: gelukkig zijn. En opnieuw kunnen lachen.”

John Baete